Of er nu twee, drie of vier uur tussen de voedingen zat, Malu’s baby liet stelselmatig de helft van z’n flesje staan.
Ik was als de dood dat hij te weinig binnen zou krijgen. Tot ik doorkreeg waar het eigenlijk aan lag.
Vanaf z’n geboorte is Mack al geen fervente drinker: na een minuut of vijf was hij de borst wel zat en ook later, toen we overgingen op flesvoeding, liet hij altijd een bodempje staan. In het begin maakte ik hier nog niet zo’n probleem van – hij groeide goed en had genoeg plasluiers. Maar toen ik op de zijkant van de melkpoederverpakking las dat hij voor zijn gewicht wel héél weinig dronk, kreeg ik het benauwd.
Ik gooide de boel compleet om. Ging van om de drie naar om de vier uur, hield een vast ritueel aan en gaf hem steeds op dezelfde plek in huis de fles. Uitjes? Wandelingen? Allemaal tussen de voedingen door, zodat we op het moment dat Mack honger kreeg thuis waren. Ook stapte ik over op een grotere speen en kochten we een weegschaal: konden we z’n gewicht goed in de gaten houden.
Lees ook
Column Malu: ‘Zelfs tijdens je zwangerschap bemoeit de moedermaffia zich al met je’ >
Het leek de beste aanpak, maar verrassend genoeg werkte het juist averechts. Ik was tijdens het geven van de voeding alleen maar gefocust op cijfertjes en Mack voelde mijn spanning. Gevolg: hij weigerde nóg eerder de fles. Het voeden was nu geen rustmoment meer, maar een opeenstapeling van stress. Uiteindelijk besloot ik het los te laten – ik moest voor mijn gevoel wel. Het aantal scheppen op de verpakking negeerde ik en de weegschaal ging weer de deur uit.
En wat blijkt? Wonder boven wonder drinkt Mack ineens een stuk beter. Oké, nog steeds niet zoals de gemiddelde baby, maar hij is veel relaxter. Het consultatiebureau vindt z’n gewicht prima, hij schiet goed de lengte in en ík schiet niet meer in de stress als er nog een bodempje in de fles zit.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.