Hoe goedbedoeld ook, Malu kan er niet tegen als wildvreemden aan haar zoon zitten. ‘Ik knijp een voorbijganger toch ook niet zomaar in z’n wang?’
Het is een zonnige zaterdagmiddag. We lopen met z’n drieën door de stad en omdat Mack het zat is om in de wagen te zitten, tilt vriend ‘m op – iets wat we wel vaker doen als-ie begint te jengelen, want van een nieuwe angle bloeit hij helemaal op.
Dat blijkt ook wel als hij vervolgens niet kan stoppen met lachen naar mensen die voorbijlopen. Een wat oudere vrouw die naast de frietkraam geduldig wacht op haar bestelling, merkt onze vrolijke baby op en loopt op ‘m af. Eerst met wat ge-koetjie-koetjie, maar vervolgens ook met een uitgestrekte arm die vluchtig richting de wang van ons kind gaat. Ze knijpt erin. Dan pakt ze z’n handje en maakt er met haar mond scheetgeluiden tegenaan.
Ik zie aan m’n vriend dat-ie ’t liever niet heeft. Ook ik sta perplex, maar het gaat allemaal zo snel dat we pas de kans hebben om elkaar aan te kijken als de vrouw wegloopt.
Lees ook
Moeder Breanne: ‘Mijn dochter hoeft niet met vreemden te praten’ >
Niet eerder hebben we iets soortgelijks meegemaakt (het is immers ons eerste kind) en nu pas beseffen we dat we nooit hebben besproken hoe we met zo’n situatie omgaan. Trek je je kind weg? Vraag je vriendelijk of ze dat alsjeblieft wil laten? Laat je het maar gebeuren om scheve gezichten te voorkomen? En moeten we er überhaupt wel zo’n ‘ding’ van maken? We vinden het lastig. Helemaal omdat mensen die aan je kind zitten, het ongetwijfeld goed bedoelen. En daarbij: ik snap het ook. Als ik een baby zie met guitige appelwangen, wil ik óók niets liever dan erin bijten.
Toch hebben we besloten dat, als het voor ons niet goed voelt, we er de volgende keer iets van zeggen. Familie of vrienden die zoiets doen? Prima. Maar iemand die we niet kennen… Liever niet. Als diegene ons vervolgens raar aankijkt, dan vraag ik of zij het wél leuk zou vinden als een wildvreemde in haar wang zou knijpen. Ik weet het antwoord al.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels acht maanden oud.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Suzan en Freek hebben op Instagram een ontroerende update gedeeld, vergezeld van een prachtige foto waarop Suzan trots haar babybuik laat zien.
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Het lijkt allesbehalve pais en vree in huize Molkenboer-Meiland. Martien Meiland maakt zich namelijk zorgen over het huwelijk van zijn dochter Maxime en haar man Leroy.