Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: Lieve’s eerste keer op Tinder.
Als ik voor een stoplicht sta en ik naar rechts loer, kijk ik in enorm mooie blauwe ogen. Ik voel een kriebel in mijn buik en schrik. Hoe kan ik in godsnaam nu al een kriebel krijgen van een andere vent?! Net verlaten en met twee kinderen op de achterbank wend ik snel mijn hoofd af en kan ik het rode licht wel groen kijken. Ik schaam me.
Die avond, ik zit bij mijn lieve vrienden een zaterdagborrel te drinken, beken ik het voorval van die middag. We besluiten unaniem dat het tijd wordt voor een paar heerlijke complimenten van knappe kerels. Ik trek de stoute schoenen aan en installeer de Tinder-app.
We checken wel honderd keer of niemand op Facebook kan zien dat ik deze app heb geïnstalleerd en daarna bewerken we mijn beste foto’s. Kinderen uit beeld, omgeving onherkenbaar en mijn werk afgeschermd. Een foto waarop ik verleidelijk in de camera kijk, een foto waarop ik in het buitenland een plattegrond lees en een foto waarop ik wegkijk is de selectie waarmee het moet gaan lukken.
Bij de eerste twintig mannen gruwel ik. Mannen in boxers, heel veel haar, met een biertje, bij een kampvuurtje, op een racefiets of met andere, héle mooie vrouwen. Proberen deze mannen hun potentiële partners nu al jaloers te maken? Na een paar exemplaren die ik wel ‘oké’ vind, stuit op een knappe jongen met stoppelbaardje, mooie bos haar en twee kuiltjes in zijn wangen. Voor het eerst druk ik op het ‘hartje’. Direct volgt er een match.
Bekomen van de schrik, ontvang ik het eerste Tinder-bericht uit mijn datecarrière. Stiekem durf ik het niet te openen en voel ik me enorm opgelaten. Officieel ben ik natuurlijk nog hartstikke getrouwd en voel ik me best een beetje sneu. Waarom ben ik zo puberaal? Heb ik nou echt likes op deze vleeskeuring nodig om me wat beter te voelen?
Mijn telefoon trilt weer en ik open het bericht. Ik moet even drie keer lezen: ‘Hey, ben jij niet de vrouw van…?’ Twee gedachten schieten door mijn hoofd: wat bijzonder dat er tóch nog sociale controle is op deze app en wat een fantastische vent dat hij zo eerlijk is om te vragen of dit wel klopt. Hij had ook zijn mond kunnen houden en mij het bed in kunnen praten.
De gedachte een puberale vrouw te zijn laat ik vrijwel direct varen en ik besluit met deze hartgrondige en billijke man het gesprek aan te gaan. Ik voel dat dit ergens toe gaat leiden…
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
