Kek Mama-columniste Claudia kijkt samen met haar dochter Fardau naar ‘Vier Handen op Een Buik’, en verbaast zich over meer, veel meer dan alleen het rookgedrag van de tienermoeders.
“Na ja zeg, die mevrouw rookt gewoon. Dat is toch zielig voor de baby?” Het is dinsdagavond en ik kijk samen met mijn dochter naar ‘Vier Handen op een Buik’, een van de weinige programma’s die we beiden leuk vinden. Komt ook door het hoge Songfestival-gehalte: lekker commentaar geven.
Wil ik eigenlijk niet. Ik vind het namelijk dapper dat deze tienermoeders met hun gezicht én buik op tv gaan (ook al vrees ik dat deze meisjes gezwicht zijn voor een financiële beloning en de consequenties van kermis-tv niet kunnen overzien). En toch kan ik het loeren niet laten. Ik voel me net prinses Beatrix die volgens de overlevering bij onwaarschijnlijk wereldnieuws riep: “Dat kan niet waar zijn. Dat geloof je toch gewoon niet.”
En ‘Vier Handen’ is een aaneenschakeling van Kan Niet Waar Zijn/ Geloof Je Toch Niet. De ingrediënten: de hoofdpersoon is een tiener. Rookt. Drinkt de godganse dag energiedrank. Heeft veelal schulden. Woont in een bezemkast. En er is vaak geen vader in beeld. Of het is “een vriend van de familie”. Wat je maar familievriend noemt als iemand van 35 je zestienjarige dochter zwanger maakt.
De tienermoeders worden gecoacht door een BN’er, die hen stevig achter de broek aan zit om de boel weer op de rit te krijgen. Of zoals Monique Smit het zo treffend verwoordde in de uitzending van gisteravond: “Ik wil de moeder laten zien dat er ‘n toekomst is, want dat is ook de toekomst van de baby.”
En dit programma kijk ik dus samen met mijn dochter van tien. Mijn sprankelende, energieke dochter. Geboren in Amerika, geadopteerd door ons toen ze vijf dagen was. Maar voordat het zover was, zaten we drie lange jaren in een adoptietraject. En dat is serious business, want je wordt van boven naar beneden gescreend. Je doopceel wordt gelicht alsof je op het punt staat een bank te beroven.
Terwijl het programma loopt, dwalen mijn gedachten af naar alle verplichte zaken waar wij doorheen moesten, alles waar wij een GOED op moesten scoren voordat we door mochten naar de volgende ronde.
Ondertussen pruttelt mijn tienjarige naast me: ”Een vriend van 29 jaar is toch stokoud?” “Per ongeluk een kind krijgen, wat is dat?” en de allermooiste: “Ik ga nooit dingessen, da’s vies, ik ga wel adopteren”.
En dat schiet er nog een ding door mijn hoofd:
Claudia Straatmans (49) is hoofdredacteur van Nouveau. Ze is getrouwd met Wiepke. Samen zijn ze de ouders van Fardau de Vries (10).
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
