Anke heeft twee totaal verschillende kinderen. En tweeënhalve week thuis om met ze te vullen. Het werd een drama. Tot ze een oplossing bedacht.
Vorig jaar vakantie deed ik iets wat ik nog nooit eerder had gedaan. Iets wat ik spannend vond en eng, maar wat ik toch eens moest proberen. ‘Echt Anke? Wat stoer! Wat deed je? Wildwatervaren? Bungeejumpen? Een berg beklimmen?’ Hahaha, natuurlijk niet. Die dingen durf ik allemaal prima. (Hoewel ik ze niet doe, want waarom zou ik mezelf in godsnaam voor mijn eigen vermaak in een ravijn, wilde rivier of eeuwige sneeuw storten terwijl ik ook gewoon op mijn balkon een boek kan lezen? Precies. Nergens om.) Ik deed iets nog veel spannenders. Ik. Vroeg. Om. Hulp.
Speelafspraken en vriendjes
Dat kwam zo. Ik ben sinds drie jaar single moeder met co-ouderschap. Dat betekent dat ik de ene week de hele week bezig ben voor de kinderen met speelafspraken, vriendjes en heen-en-weer naar zwemles en de andere week met, nou ja, eigenlijk hetzelfde maar dan zonder kinderen en zwemles.
Thuisblijfvakantie
Deze zomervakantie is ex tweeënhalve week met zijn kersverse verloofde kamperen en heb ik de kinderen. Omdat ze ook al met hun vader op vakantie gaan, plande ik een lekkere saaie thuisblijfvakantie met ze. Nu heb ik de mazzel dat ik (net als jullie) de allerleukste kinderen ter wereld heb. Ze zijn mooi, ze zijn slim, ze zijn lief en ze luisteren altijd. Oké, dat laatste niet. Maar dat komt doordat ze zo’n goed ontwikkelde eigen mening hebben. Toch?
Muffins en eenhoorns versus speelgoed in nette rijtjes
Mijn dochter is van het type: laten we vandaag muffins bakken, van alle glijbanen in het subtropisch zwemparadijs en een bevriend buurland binnenvallen met vuurwerk en glitter, waarna we op eenhoorns de zonsondergang tegemoet rijden in roze jurken. Mijn zoon daarentegen is meer: laten we op het kleed in de woonkamer blijven en doen alsof alles daarbuiten lava is. Dan zetten we al mijn speelgoed in nette rijtjes en is de wereld overzichtelijk en fijn rustig.
Strak schema
Je snapt dat die dingen nogal eens botsen. Dus maakte ik, geheel tegen mijn natuur, een strak schema om aan ieders wensen tegemoet te komen.
Dag 1 doen we iets leuks (film, museum, speeltuin)
Dag 2 stort zoon in en sluit zich boos op op zijn kamer en wordt dochter onrustig
Dag 3 wordt dochter boos dat we al twee dagen niets leuks doen en is zoon weer tot zichzelf gekomen en
Dag 4 doen we weer iets leuks, etc.
Zo zijn die tweeënhalve week zo gevuld, dacht ik.
Constant ruzie
Het tempo van mijn schema bleek al snel toch te hoog voor mijn zoon en echt te laag voor mijn dochter. Met als gevolg dat er constant ruzie was en ik het ook even helemaal niet meer op kon brengen om mijn gezellige, geduldige zelf te zijn. En dus deed ik wat ik nog niet eerder deed. Ik vroeg om hulp. Want ik kon dit niet alleen. Op Facebook vroeg ik mijn vrienden wie er zin had om mijn dochter mee op sleeptouw te nemen richting spannende dingen. Binnen een uur wierpen zich vijf vrienden op.
Speeltuinen, logeren en Artis
In de afgelopen tweeënhalve week is mijn lieve, avontuurlijke kind naar een binnenspeeltuin geweest, twee enorme buitenspeeltuinen, een museum, een logeerpartijtje en Artis. Terwijl mijn zoon aan zijn rijtjes bouwde en ik afwisselend hem hielp en aan het werk was. Tussendoor gingen we met zijn drieën naar een museum, de film, maakten we pizza en bouwden we een enorme tent van lakens. Op het kleed, veilig voor de lava.
Goed om te weten
En zo werd de saaiste vakantie ooit ook meteen de spannendste. Want ik deed iets wat ik nog nooit eerder deed. Wat ik eng vond, maar wat wel werkte. Ik vroeg om hulp en ik kreeg het. En dat is goed om te weten, want de kinderkamer moet binnenkort weer eens opgeknapt.
Kek Mama-columnist Anke Laterveer is single moeder van Jakob (7) en Hannah (6). Maandelijks schrijft ze in Kek Mama uitgesproken over wat ze meemaakt. Deze column verscheen vorig jaar voor kekmama.nl.