Carice over schuldgevoel: ‘Ik wilde graag een kind, maar heb me niet afgevraagd op wat voor wereld ik hem ging zetten’

Na de lezing werd Carice bang. “Echt heel bang”, vertelt ze aan NRC. En ze voelde zich boos, onmachtig, verdrietig en schuldig. Eenmaal thuis keek ze naar haar zesjarige zoon die lag te slapen en vroeg zich af wat hem nog te wachten staat. “En niet alleen hem, hij staat natuurlijk symbool voor al het jonge leven.”

Losse flodders

Sinds de actrice moeder is, leefde ze naar eigen zeggen in een bubbel en trok ze zich terug uit het publieke leven. “Natuurlijk kreeg ik wel wat mee, ik rook wel onraad, maar ik kon het niet goed plaatsen. Ik begréép het ook gewoon niet, hoe het zit met die anderhalve graad opwarming. Hoe erg is dat dan? Al die losse flodders aan informatie maakten me wel onrustig, ik voelde wel dat er dingen moesten veranderen”, vertelt ze. “Maar in de praktijk speelde ik met Paw Patrol en Lego en genoot ik daar heel erg van.”

“Ik kan niet anders, want ik kan mijn kind niet meer in de ogen kijken”

Dat Carice zich uitlaat over het klimaat zal ongetwijfeld zorgen voor kritiek. Daarover zegt ze: “Ik ben van het harmoniemodel en houd er niet van om mensen tegen me in het harnas te jagen. Maar ik kan niet anders, want ik kan mijn kind niet meer in de ogen kijken.”

Kale naakte feit

Er wordt steeds vaker over baarschaamte gesproken. Zo twitterde schrijver Susan Smit in mei vorig jaar: ‘Er bestaat vleesschaamte. Vliegschaamte. ‘Te lang douchen’-schaamte. Maar nog geen ‘meer dan twee kinderen’-schaamte. Een taboe, ik weet het. Maar de aarde gaat kapot aan te veel mensen. Dat is het kale, naakte feit dat niemand durft te benoemen.’

Baarschaamte

Of Carice, met de wetenschap van nu, opnieuw voor een kind zou kiezen weet ze niet. “Ik denk het eerlijk gezegd niet, ook al is hij het mooiste dat me in mijn leven is overkomen”, zegt ze daarover.

Lees ook: Baarschaamte: ‘Moet je wel een kind willen krijgen in deze tijden van klimaatcrisis en voedselschaarste?’

Klaarstomen

Dat Monte in augustus jarig is en dat graag wil vieren met een springkussen ,vindt de actrice wel een ding. Waar ze dan vooral aan denkt is hoe extreem heet de zomer wordt. En dat ze niet weet hoe ze hem moet vertellen dat het misschien te warm wordt voor een springkussen in de tuin. Ze wil hem er op een of andere manier voor klaarstomen, zonder hem bang te maken. Over of ze zich schuldig voelt zegt ze: “Ik wilde graag een kind, maar heb me niet afgevraagd op wat voor wereld ik hem ging zetten. Over die onbezonnenheid voel ik wel een schuld. Het is nu mijn verantwoordelijkheid om te vechten voor het leven dat ik voor ogen had voor hem.”

Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.

Bron: NRC