Bron: Getty Images
Soms denk je dat je alles onder controle hebt. Tot het moment dat Moeder Natuur besluit: nu is het tijd. Niet straks. Niet morgen. Maar nu op je babyshower.
Ayla, moeder van Merre (6 maanden): “Ik stond op het punt om een mini-cupcake met lavendel-frosting in mijn mond te proppen toen ik het gebeurde: mijn water brak. Op mijn babyshower terwijl ik 36 weken zwanger was. En niet een beetje. Niet een plasje. Nee, het spóót. Over mijn benen, over de houten vloer, over de voeten van mijn schoonmoeder. Alsof iemand een emmer omkieperde.
Ik bleef verstijfd staan, mijn hand met de cupcake in de lucht, als een beeldhouwwerk van een zwangere godin. Er volgde een fractie van stilte. En toen gegil. Echt gegil, niet symbolisch. Mijn moeder schoot direct in actie-modus en probeerde mijn vriend te bellen, maar belde in paniek haar collega. Iemand liet een schaal met wraps vallen. Mijn nichtje deed een poging om de vloer droog te deppen met servetten.
En ik stond daar, kletsnat, midden in een kring van roze ballonnen, terwijl het vruchtwater vrolijk zijn eigen weg vond. ‘M’n vliezen zijn denk ik gebroken’, zei ik nog half grinnikend, vooral omdat iedereen om me heen meer in paniek leek dan ikzelf.
De verloskundige was er snel. Kort onderzoek, knikje en toen: ‘Het gaat beginnen. Pak je spullen maar, jullie mogen richting het ziekenhuis.’ Binnen een uur zat ik in de auto. De weeën kwamen ineens snel en fel. De babyshower-spelletjes en ballonnen voelden als iets van een ander leven. Ik weet nog dat ik door de weeën heen dacht: ‘Wat jammer, ik heb mijn cadeautjes niet kunnen uitpakken.’
Nog geen vier uur later — terwijl de rest van het huis waarschijnlijk nog glitter van de vloer aan het vegen was — lag ze daar in mijn armen. Mijn dochter. Alsof ze dacht: ‘Dat feestje was leuk, maar nu is het mijn beurt.'”
Ook Nancy had een onvergetelijke babyshower: ‘Mijn mond viel open van het cadeau van mijn schoonmoeder voor de babyshower van haar dochter’. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Het overkomt de veel ouders: je kind groeit op, vliegt uit… en vervolgens hoor je amper nog iets. Appjes blijven onbeantwoord, telefoontjes gaan naar voicemail en familiefeestjes worden ‘vergeten’. Wat is er gebeurd? Waar is het mis gegaan?
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Douchen op de camping met een peuter is bepaald geen wellnesservaring. Je sjouwt met slippers, washandjes, muntjes, shampoo die altijd óf op is óf in je tas lekt en niet te vergeten een kind dat alle kanten op gaat behalve de goede.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Tijdens een middagje voetbal in de Johan Cruijff ArenA laat Freek Rikkerink zien dat hij zijn toekomstige zoon nu al wil inwijden in zijn liefde voor de sport.
