Beeld: Shutterstock
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. Daarom helpt het juist om minder keuzes te geven, zodat ze rustig en stapje voor stapje zelfstandiger kan worden.
Volgens psycholoog en gezinstherapeut Erin Leyba kun je het beste twee opties aanbieden. “Kinderen verlangen en verwachten dat hun ouders structuur geven en belangrijke keuzes voor het gezin maken. Dit geeft ze een veilig gevoel.” Maar hoe pak je dat dan speels aan in het dagelijks leven? Hier komen wat voorbeelden.
Maak er een gezellig moment van: “Wil je vandaag je shirt met streepjes of je oranje shirt aan?” Kiest ze ineens voor haar jurk met stipjes? Helemaal prima, ze helpt nog steeds mee aan het doel: aankleden. En als ze iets wil wat écht niet kan, zoals een badpak in januari, laat zien dat je haar keuze serieus neemt. Misschien kan het badpak wel onder haar kleren, of leg je het op een speciale plek klaar voor straks.
Afscheid nemen is nooit leuk, maar een beetje voorbereiding helpt enorm. Zeg bijvoorbeeld: “We gaan over twee minuten. Wil je nog een keer van de glijbaan, of nog even op de schommel?” Of: “Het is tijd om je schoenen aan te trekken. Zal ik je helpen of probeer je het eerst zelf?” Zo voelt je kind dat ze nog iets mag kiezen, ook al is het bijna tijd om te gaan.
Rond hun tweede jaar beginnen veel kinderen het leuk te vinden om mee te helpen. Het wordt misschien niet brandschoon, maar hé, het gaat om het meedoen! Geef kleine opties: “Wil je liever de blokken opruimen, of de boeken in de kast zetten?” of “Wil je liever vegen met je bezem, of het raam poetsen met je schoonmaakset?” Zo wordt het een spelletje in plaats van een taak.
Zelfs hier kun je keuzes inbouwen. Vraag bijvoorbeeld: “Wil jij eerst je tanden poetsen en ik daarna, of ik eerst en dan jij?” En bij het voorlezen: “We gaan vandaag één boekje lezen. Je mag kiezen uit deze twee. Uit welk boekje zullen we lezen?” Houd het wel consequent, anders verwacht ze straks standaard twee verhalen.
Zelfs met snacks kun je je kind mee laten kiezen: “Wil je deze banaan pellen, of in stukjes breken?” of “Lust je stukjes appel of sinaasappel als tussendoortje?” Je zult zien: dat maakt de dag van zo’n kleine gelijk een stuk leuker.
Door op deze manier keuzes te geven, voelt je kind zich gehoord en veilig, terwijl je haar tegelijkertijd helpt groeien in zelfstandigheid. Speels, simpel én effectief!
Als ouder wil je het beste voor je kind en probeer je altijd de juiste woorden te vinden. Psycholoog Rachel Tomlinson deelt welke opmerkingen je beter kunt vermijden en wat je wél kunt zeggen om je kind te steunen en te laten groeien.
Bron: Psychology Today
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Erna en de hond Zoran.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
