De laatste jaren wordt gentle parenting steeds populairder. Vooral voor jonge ouders die oude opvoedmethodes (denk: streng, autoritair en vol taboes rond emoties) willen loslaten. In plaats daarvan draait het bij deze opvoedstijl om drie dingen: ouders die hun eigen emoties in toom houden, kinderen leren omgaan met hun gevoelens en een flinke dosis knuffels en warmte. Klinkt als een droom, toch?
Lees verder onder de advertentie
Toch waarschuwen experts dat dit ideaalbeeld een keerzijde heeft. Psychologieprofessor Annie Pezalla zegt dat veel ouders in een burn-out raken, omdat ze koste wat het kost perfect zacht willen opvoeden. Het resultaat? Kinderen die soms niet per se slecht opgevoed zijn, maar wel vage grenzen hebben, verward raken of simpelweg vermoeiende gewoontes ontwikkelen. Dat is ook merkbaar voor de omgeving en zorgt wel eens voor ergernissen bij de oude generatie. We zetten er vijf daarvan op een rij.
Lees verder onder de advertentie
1. Driftbuien (in het openbaar)
Wanneer ouders hun kinderen straffen omdat ze emoties tonen, leren ze hen dat kwetsbaarheid en expressie per se slecht zijn, zoals een studie in het Psychological Inquiry stelt. Daarom laten gentle parents hun kinderen meestal voelen wat ze willen, zelfs als dat afwijkt van sociale normen of hun eigen ‘emotionele technieken’, zoals een driftbui in de supermarkt. Zo’n tantrum in het openbaar wordt niet door iedereen begrepen.
Lees verder onder de advertentie
2. Nee zeggen
Een knuffel van opa? Nee. Hand geven aan de buurvrouw? Nee. Omdat gentle parenting draait om autonomie, leren kinderen al vroeg hun grenzen aangeven. Mooi voor hun zelfvertrouwen, maar voor anderen voelt het soms lomp.
Zelf nee zeggen lukt dus prima, maar een afwijzing van een ander? Dat is vaak lastiger. Volgens onderzoekers inJournal of Family Psychology worstelen deze kinderen vaak met frustratie als hun wil niet doorgaat.
3. Geen oogcontact maken
Door geen oogcontact te maken, leren kinderen van gentle parents hun rust te bewaren. Alleen kan het vermijden van oogcontact voor sommigen ook overkomen als bot of ongemakkelijk.
Ze leren dat hun eigen behoeften topprioriteit zijn, en vergeten soms rekening te houden met anderen. Psycholoog Becky Kennedy legt het zo uit: “Je bent het middelpunt van míjn wereld, maar niet van de wereld.” Alleen krijgen kinderen dat laatste niet altijd mee.
5. Brutaal terugpraten
Een artikel in Frontiers in Psychology laat zien dat kinderen die warmte en discipline krijgen, minder agressief zijn. Maar zonder duidelijke grenzen denken gentle kids al snel dat de wereld zich net zo aanpast als hun ouders dat doen.
Gentle parenting: je komt het overal tegen. Maar is het ook goed voor je kind? Of leren we onze kinderen juist niet om met teleurstellingen om te gaan? Twee opvoedexperts leggen uit waarom deze populaire methode lang niet zo zacht is als hij lijkt en of hij wel werkt. Je leest het hier.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.