Beeld : Canva
De laatste jaren wordt gentle parenting steeds populairder. Vooral voor jonge ouders die oude opvoedmethodes (denk: streng, autoritair en vol taboes rond emoties) willen loslaten. In plaats daarvan draait het bij deze opvoedstijl om drie dingen: ouders die hun eigen emoties in toom houden, kinderen leren omgaan met hun gevoelens en een flinke dosis knuffels en warmte. Klinkt als een droom, toch?
Toch waarschuwen experts dat dit ideaalbeeld een keerzijde heeft. Psychologieprofessor Annie Pezalla zegt dat veel ouders in een burn-out raken, omdat ze koste wat het kost perfect zacht willen opvoeden. Het resultaat? Kinderen die soms niet per se slecht opgevoed zijn, maar wel vage grenzen hebben, verward raken of simpelweg vermoeiende gewoontes ontwikkelen. Dat is ook merkbaar voor de omgeving en zorgt wel eens voor ergernissen bij de oude generatie. We zetten er vijf daarvan op een rij.
Wanneer ouders hun kinderen straffen omdat ze emoties tonen, leren ze hen dat kwetsbaarheid en expressie per se slecht zijn, zoals een studie in het Psychological Inquiry stelt. Daarom laten gentle parents hun kinderen meestal voelen wat ze willen, zelfs als dat afwijkt van sociale normen of hun eigen ‘emotionele technieken’, zoals een driftbui in de supermarkt. Zo’n tantrum in het openbaar wordt niet door iedereen begrepen.
Een knuffel van opa? Nee. Hand geven aan de buurvrouw? Nee. Omdat gentle parenting draait om autonomie, leren kinderen al vroeg hun grenzen aangeven. Mooi voor hun zelfvertrouwen, maar voor anderen voelt het soms lomp.
Zelf nee zeggen lukt dus prima, maar een afwijzing van een ander? Dat is vaak lastiger. Volgens onderzoekers in Journal of Family Psychology worstelen deze kinderen vaak met frustratie als hun wil niet doorgaat.
Door geen oogcontact te maken, leren kinderen van gentle parents hun rust te bewaren. Alleen kan het vermijden van oogcontact voor sommigen ook overkomen als bot of ongemakkelijk.
Ze leren dat hun eigen behoeften topprioriteit zijn, en vergeten soms rekening te houden met anderen. Psycholoog Becky Kennedy legt het zo uit: “Je bent het middelpunt van míjn wereld, maar niet van de wereld.” Alleen krijgen kinderen dat laatste niet altijd mee.
Een artikel in Frontiers in Psychology laat zien dat kinderen die warmte en discipline krijgen, minder agressief zijn. Maar zonder duidelijke grenzen denken gentle kids al snel dat de wereld zich net zo aanpast als hun ouders dat doen.
Gentle parenting: je komt het overal tegen. Maar is het ook goed voor je kind? Of leren we onze kinderen juist niet om met teleurstellingen om te gaan? Twee opvoedexperts leggen uit waarom deze populaire methode lang niet zo zacht is als hij lijkt en of hij wel werkt. Je leest het hier.
Bron: Frontiers in Psychology
Ze is de hoogstgenoteerde vrouwelijke self-made miljonair in de Quote Top 100, maar dat was nooit haar doel. Sharon Hilgers van My Jewellery begon gewoon met fröbelen aan de keukentafel en van het een kwam het ander.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Tot 1956 werden vrouwen ontslagen als ze gingen trouwen. De tijden zijn sindsdien wel veranderd, zou je denken, maar zwangerschapsdiscriminatie komt helaas maar al te vaak voor. Marleen Staal merkte dat ze in de overdrive ging om zich te bewijzen toen ze zwanger was.
Die bekende ballen in de lucht houden, da’s voor iedere moeder een uitdaging, maar hoe doe je dat als je een succesvolle business runt? Kimberly Bosman deelt met Kek Mama hoe zij haar werk-privébalans in evenwicht houdt.
Terugkijkend leidde ze een luxeleventje toen ze maar zestien uur per week werkte. Maar nadat haar huwelijk strandde is Vivian fulltime gaan werken, met een eeuwig schuldgevoel naar haar kinderen toe als gevolg.
