Bron: Pexels
Gentle parenting – je komt het overal tegen. Van TikTok tot het schoolplein, iedereen lijkt er een mening over te hebben. Het klinkt mooi: opvoeden met geduld, empathie en zonder straf. Maar is het ook goed voor je kind? Of leren we onze kinderen juist niet om met teleurstellingen om te gaan? Twee opvoedexperts leggen uit waarom deze populaire methode lang niet zo zacht is als hij lijkt – en of hij wel werkt.
De gedachte achter gentle parenting is simpel: in plaats van boos worden of straffen, toon je begrip, stel je grenzen met geduld en zoek je samen oplossingen. Veel ouders zijn enthousiast, omdat het zorgt voor meer verbinding en minder strijd. Maar er is ook veel kritiek: “Er zijn steeds meer kinderen die geen ‘nee’ kunnen verdragen”, klinkt het. Is gentle parenting dan te soft, of begrijpen we het gewoon niet goed?
Op social media lijkt het soms alsof gentle parenting gelijkstaat aan alles goedvinden: een ouder die zuchtend toegeeft aan een driftige peuter, eindeloos onderhandelt over bedtijd of nooit streng lijkt te zijn. Geen wonder dat sommige mensen denken: “Ja hoor, straks kunnen die kinderen helemaal niks meer hebben.” Maar de vraag is: klopt dat beeld eigenlijk wel? Worden kinderen verwend door deze aanpak?
Volgens kinderpsycholoog Kate Norwalk is er geen keihard bewijs dat kinderen door zachtaardig ouderschap automatisch verward raken of grenzenloos opgroeien. Sterker nog, gentle parenting is gebaseerd op goed onderzochte opvoedstijlen zoals autoritair ouderschap. En die zijn allesbehalve soft.
Norwalk deelt haar visie op Parents: “Veel van de strategieën die bij gentle parenting worden gebruikt zijn effectief om een kind te helpen hun emoties en gedrag te beheersen en veerkracht en emotionele intelligentie op te bouwen.” Dus nee, het draait niet om alles maar laten gaan. Als het goed wordt toegepast, is het een behoorlijk doordachte aanpak.”
En dat is meteen de kern van het verhaal: hoé je het toepast. Gentle parenting is geen “laat je kind de baas zijn”-methode. Grenzen stellen hoort er gewoon bij, maar dan wel met empathie en geduld. Dr. Spivey-Rita voegt toe dat kinderen hierdoor juist leren hoe ze zichzelf én anderen beter begrijpen.
Dat betekent niet dat het altijd werkt – sommige kinderen hebben een andere aanpak nodig. Maar voor veel gezinnen kan het juist zorgen voor minder strijd en meer verbinding. Dus: verwend? Niet als je het goed aanpakt.
Maar hoe doe je dat dan? Het op de juiste manier aanpakken? De kern van gentle parenting, zegt Dr. Norwalk, is het erkennen van de emoties van een kind, terwijl er tegelijkertijd grenzen en consequenties voor hun gedrag worden gesteld. “Grenzen helpen kinderen zich veilig te voelen door dingen consistenter en voorspelbaarder te maken”, zegt ze. “Ik moedig ouders aan om hun kinderen duidelijk te maken dat alle emoties, maar niet alle gedragingen, oké zijn. Bijvoorbeeld: ‘Het is oké om boos te zijn, maar het is niet oké om met speelgoed te slaan of te gooien als je boos bent.”
Dr. Spivey-Rita legt verder uit: “Het is niet realistisch voor een volwassene om te verwachten dat een jong kind zijn emoties kan opmerken en ze vervolgens kan reguleren, omdat ze dat nog niet hebben geleerd. En dán komt gentle parenting dus om de hoek, om die vaardigheid te ondersteunen.”
Ze zegt bijvoorbeeld dat als een kind gefrustreerd lijkt, je kunt zeggen: “Ik zie dat je lichaam er nu erg gespannen uitziet; je klinkt alsof je gefrustreerd bent.” Door de emotie te noemen en de gevoelens te erkennen, help je je kind te leren en te begrijpen wat het voelt.
Van daaruit kun je je kind leren wat wel en niet oké is om die specifieke emotie te uiten. Uiteindelijk zal het kind leren hoe het zijn emoties zelf kan reguleren, en dat betekent dat jij dan even een stapje terug moet doen – zelfs tijdens driftbuien.
Britt: ‘Mijn opvoedstijl zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen bij boomers.’ Lees hier over de opvoedstijl van Britt.
Bron: Parents
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
