Beeld: Canva
Een dreumes die krijsend op de supermarktvloer ligt, omdat je het verkeerde pak rozijntjes hebt gepakt: welkom in de wondere wereld van het ouderschap.
Driftbuien horen erbij. Je veroorzaakt ze niet, maar soms maak je ze onbedoeld wel erger. Gelukkig legt gedragsdeskundige en vader Gabriel Hannans (@the_indomitable_blackman) uit hoe je dat kunt voorkomen. Zijn boodschap: “Je hoeft de emoties van je kind niet te fixen. Je hoeft er alleen maar te zijn.”
Lees en leer.
Je kind gilt. Iedereen kijkt. Je voelt het zweet op je rug. Oplossing? Snel de kop in drukken die handel. Toch? Niet dus. “Als je de boel te snel smoort, sla je de emotie niet over, je duwt ’m alleen weg. En geloof me: die komt terug. Met rente”, aldus Gabriel. Wat dan wel? Adem in. Adem uit. Wees de rust zelve. Laat je kind voelen wat hij voelt. Herinner hem eventueel aan tools die je hem eerder leerde (zoals rustig ademhalen). Maar: jij hoeft het niet op te lossen. Die emoties mogen er gewoon zijn.
We’ve all been there: “Grote kinderen doen zo niet!” of “Doe niet zo raar!” Klinkt onschuldig, maar volgens Gabriel leren kinderen zo vooral dat ze ‘slecht’ zijn — niet wat ze anders kunnen doen. Validatie is key. Zeg iets als: “Ik zie dat je boos bent. Dat mag.” Zo leert je kind: emoties zijn oké. Wat je ermee doet, dat is wat telt.
Vandaag mag het niet, morgen wel. Kinderen zijn net kleine wetenschappers: als doordrammen één keer werkt, proberen ze het een volgende keer gewoon ook nóg een keer. Wat helpt? Consequent zijn en niet-onderhandelbare grenzen stellen. Pick your battles en blijf daarin consistent. Zo voelt je kind zich veilig — want duidelijkheid = vertrouwen. En nee, daarvoor hoeven ze het leuk vinden dat die grens er is, dus maak je klaar voor wat extra driftbuien tot je kind gewend is aan de nieuwe grenzen.
Je kind ligt krijsend op de vloer en jij begint over “het belang van delen”? Dat is, in Gabriels woorden, “net zo nuttig als iemand met een paniekaanval belastingregels uitleggen.” Wat werkt wel? Zachte stem. Weinig woorden. Adem mee. Pas als je kind weer rustig is, kun je het gesprek aan gaan.
Is je kind moe, hongerig, overprikkeld — of alles tegelijk? En besluit jij dan nog even snel naar de supermarkt te gaan? Tja, dan vraag je erom. Pro tip: check je kind voor vertrek. Snack? Water? Rust? Houd desnoods een “driftbui-logboek” bij: wanneer gebeuren ze? Wat ging eraan vooraf? Zo krijg je inzicht en weet je ook hoe je het kunt voorkomen.
Tekst gaat verder onder de TikTok-video.
@the_indomitable_blackman You’re not causing tantrums… but you might be feeding them without even knowing it. #3 is the one that catches every parent I work with! Ready for calmer days and fewer meltdowns? Dm for coaching info #FYP #ParentingTips #ParentCoach #GentleParenting #consciousparenting ♬ Clair de lune/Debussy – もつ
Driftbuien zijn normaal. Onvermijdelijk zelfs. Maar als je weet wat ze voedt, kun je er beter op inspelen. Niet door ze weg te duwen, maar door je kind te helpen zijn emoties te begrijpen. En eerlijk: dat is uiteindelijk precies wat we willen, toch?
Dit is het #1 ding dat ouders verkeerd doen bij het opvoeden van zelfverzekerde kinderen. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Voor veel ouders lijken games zoals Minecraft en Fortnite onschuldig: creatief bouwen, samen spelen en plezier maken. Maar experts waarschuwen dat deze videogames kunnen bijdragen aan gokverslavingen bij kinderen.
Het lijkt allesbehalve pais en vree in huize Molkenboer-Meiland. Martien Meiland maakt zich namelijk zorgen over het huwelijk van zijn dochter Maxime en haar man Leroy.
Sommige ouders lijken het moeilijk te hebben met één kind, terwijl andere een tweede of derde erbij juist veel pittiger vinden. Hoe werkt dat nou?
