Fotografie: Kiki Rigters
Welmoed Sijtsma is dolgelukkig met het meisje in haar buik. Maar die blijdschap was in het begin vooral onzekerheid, vertelt ze openhartig aan Kek Mama.
Hoewel die ellendige misselijkfase uitbleef, ging Welmoed ook weer niet helemaal vlekkeloos door het eerste trimester heen. “De eerste weken waren intens qua vermoeidheid. Ik deed toen ochtenddiensten bij Goedemorgen Nederland en voelde me vaak een zombie. Ook merkte ik dat mijn hormonen meer opspeelden, waardoor ik sneller op de kast zat en mijn emoties heftiger waren. Ik heb me lange tijd superonzeker gevoeld.”
“Juist doordat ik zo weinig klachten had, vroeg ik me steeds af: is het wel goed? Ik heb ook een paar keer buikpijn en bloedingen gehad, waardoor ik begon te twijfelen of het kindje er nog wel zat. En dan moet je nog acht weken wachten tot je een echo krijgt waarop je kunt zien of het hartje klopt; die periode vond ik heel lastig. Op een gegeven moment dacht ik: misschien moet ik er rekening mee houden dat er geen baby is, dan is de teleurstelling minder groot.
Om die reden heb ik ook lang gewacht met het tegen mijn ouders en de rest van de familie te vertellen. Terwijl mijn vriend het van de daken wilde schreeuwen, hij kon echt zijn mond niet houden tegen zijn vrienden. Dan kwam ik daar en zag ik ze kijken van: we doen net of we niets weten, terwijl ze allang op de hoogte waren. Die eerste echo heeft me wel geholpen om de zorgen een beetje te laten gaan, want daar zag ik iets kleins met bewegende stompjes. Maar het heeft nog tot de twintigwekenecho geduurd voordat ik de onzekerheid écht kon loslaten.”
Ik heb alleen nog maar meer respect gekregen voor het vrouwenlichaam
Welmoed wist het zeker: ze zou een zoon krijgen. Ze had zo weinig klachten dat iedereen om haar heen riep: “Dan moet het wel een jongen zijn.” En met dat idee gingen zij en haar vriend Bob ook de echo in. “Het was wel grappig, want ik weet nog dat Bob zei: ‘Ik zie een balletje, zie je wel’, waarop de vrouw die de echo deed reageerde: ‘Nee hoor, dat is de clitoris, het is echt een meisje’. Stiekem vind ik dat heel erg leuk. Iedereen zegt altijd dat het niet uitmaakt, een zoon of een dochter, en dat is natuurlijk ook zo. Maar ik kom uit een meidengezin, dus voor mij en mijn twee zusjes voelt het als: we krijgen er nog eentje van ons bij, heel vertrouwd.”
Dat haar lijf verandert, daar heeft ze niet zoveel moeite mee. “Ik merk dat ik dat best goed kan relativeren. Het hoort erbij en het is voor het goede doel. Ik heb juist alleen nog maar meer respect gekregen voor het vrouwenlichaam. Hoe bizar is het dat mijn lijf gewoon weet wat het doet en een heel mensje kan maken – ik vind het ongelooflijk.”
Eerder vertelde Welmoed over haar zwangerschapskwaaltjes, waaronder een kort lontje. Je leest het hier.
Benieuwd naar het hele interview? De nieuwe Kek Mama ligt vanaf 26 september in de winkel!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oma’s zijn er in alle soorten en maten: de ene staat altijd met koekjes en thee klaar, de ander neemt je mee op avontuur. Dit zijn de sterrenbeelden die vaak de allerleukste oma’s blijken te zijn.
Steeds meer ouders kiezen niet voor moderne babynamen, maar juist voor klassiek en vintage, ook wel old lady-names genoemd. Namen die ooit als oubollig of ouderwets werden gezien, blijken nu juist weer geliefd.
Dilemma: Tamara Elbaz wil een tweede kindje, maar geen relatie. Haar oplossing? Haar ex als zaaddonor, laat ze in haar story op Instagram weten.
Het was zondagmiddag en ik zat in een restaurant van een spa. In m’n eentje. Mijn vriend was die week veel van huis geweest, waardoor ik er alleen voor stond met ons kind.
De familie Bal was dit jaar voor het eerst te zien in Een huis vol, en dat maakte meteen indruk. Vader Simon en moeder Lisa hebben namelijk een bijzonder verhaal: ze haalden de vier kinderen van Lisa’s zus in huis en vormen nu, samen met hun eigen kinderen, een druk maar gelukkig gezin van negen.
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.
