Beeld: Instagram @marijnissenlilian
Lilian Marijnissen beviel vorig jaar september van haar eerste kindje. Dochter Lara kwam zes weken te vroeg. Lilian is samen met Joeri.
“Door de komst van Lara werd ik totaal overvallen. Ik voelde me niet fit, maar dacht: niet zeuren, het zijn vast oefenweeën. Bevallen? Nu al? Dat kon niet. In het ziekenhuis dacht ik nog steeds dat ik zou worden weggestuurd: ‘Paracetamol erin en we zien je over zes weken wel weer.’ Maar een uur later was Lara er al. Ze werd direct meegenomen voor onderzoek. Lag ik daar in mijn uppie in de bevalkamer, denkend: wat is mij nou overkomen?
De eerste periode was pittig. We lagen twee weken in het ziekenhuis en daar werden we geleefd. We gingen van de ene medische afspraak naar de andere en in het begin kreeg ze ook ademhalingsondersteuning. Dat zag er zo sneu uit, zo’n kleintje met zo’n groot masker op haar gezicht. Thuis konden we voor het eerst genieten van de kleine dingen, knuffelen in bed zonder al die gekke slangetjes. Al was ook die tijd wel aanpoten: sondevoeding, kolven, hazenslaapjes. Omdat ze zes weken ‘achterliep’, was ze nog best een tijd een lief poppetje dat vaak sliep, maar niet echt op ons reageerde.
Het contrast met nu is groot. Ze is altijd vrolijk, de wereld aan het ontdekken en ze slaapt goed. Een pittig ding is het ook, met steeds meer een eigen willetje. Ik werd gewaarschuwd dat kindjes van 34 weken bij de geboorte stil konden zijn door ademhalingsproblemen, maar Lara liet zich meteen luid en duidelijk horen. En nog steeds. Van de leidsters op de opvang hoor ik steeds: ‘Wat een geluid komt er uit dat meisje!’ Ze is de kleinste, maar schreeuwt het hardst van de hele groep, haha.
Mijn kinderwens groeide met de jaren. Ik was vroeger niet het meisje dat met poppen speelde, jarenlang was mijn leven ook helemaal gericht op mijn werk. Nu Lara er is, is het alsof ik een nieuwe identiteit ontdek en er een extra luikje is opengegaan. Mensen zeiden altijd wel dat een kind ‘het allermooiste is wat er is’, maar hoe intens dat gevoel van liefde is? Dat weet je, cliché maar waar, pas echt als je zelf moeder bent. Ik merk ook een nieuw soort onzekerheid bij mezelf. In de grote en de kleine dingen. In wat voor wereld komt ze straks terecht? Zijn de mensen dan nog een beetje lief voor elkaar? Maar ook: moet ik de zitverkleiner er al wel of niet al uithalen? En kan ze dit hapje al eten?
Ik zie het als mijn taak haar weerbaar maken voor de echte wereld die soms hard is
Mijn ouders leerden me dat je moet bijdragen aan de maatschappij. Dat wil ik mijn dochter ook meegeven: kijk om je heen, het gaat niet alleen om jouw geluk. Ik geef haar alle liefde, die ze iedere dag mag voelen, maar ik ben er wars van om haar op te voeden met het idee dat de wereld om haar draait. Ik zie het als mijn taak haar weerbaar maken voor de echte wereld die soms hard is en waarin dingen anders lopen dan gedacht. Zoals de komst van Lara; die hadden we ook niet zo bedacht. Toch was het mooi, achteraf bekeken ook de ziekenhuistijd. In onze eigen bubbel maakten we zoveel met elkaar mee in zo’n korte tijd. Daardoor voelde het al snel alsof ik haar al veel langer kende. Nu kan ik me geen leven meer zonder Lara voorstellen.”
Dit artikel las je eerder in Kek Baby Born ready.
Op 3 september beviel Lilian Marijnissen van haar dochter Lara, die zes weken te vroeg ter wereld kwam. In gesprek met Kek Mama vertelt ze over de bevalling die haar totaal overviel, hoe haar leven dit jaar 180 graden draaide en de strijd om voetbalclubrompertjes.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je kunt nog zo’n perfecte ouder willen zijn, maar uiteindelijk stuntelt iedereen maar wat aan.Toch zijn er een paar basislessen waarvan
