Beeld: Canva
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.
Deborah (38): “We stonden met ons gezin op de camping in Callantsoog, toen er ineens twee verlaagde auto’s met harde muziek aan kwamen rijden en stopten bij het plekje naast ons. Nee hè, dacht ik, hebben wij weer. Uit de auto’s, met subwoofers achterin, kwamen acht jongens van een jaar of achttien, die hun tenten gingen opzetten. Daar gaat onze vakantie, dacht ik. Ik baalde als een stekker. Maar al gauw bleken het gouden gasten te zijn. Onze twee zoons vonden het prachtig om met hen te voetballen en trokken graag met hen op, ze bakten elke ochtend een broodje ei voor zichzelf en ook zonder morren voor de halve camping. Toen ’s nachts een harde wind onze klapstoelen overal heen had geblazen, stonden zij als eerste klaar om te helpen met opruimen. Een lesje don’t judge a book by its cover voor mij.”
Annemiek (45): “Onderweg naar het toiletgebouw, samen met mijn tienerdochter, had ik zojuist nog in geuren en kleuren verteld hoe een man een scheet liet, terwijl hij voor onze tent langsliep. Dat was natuurlijk al om te gieren, maar vervolgens ontglipte me zelf ook een scheet, pal voor twee mensen die voor hun tent aan hun tafeltje zaten. Hierop stortte mijn dochter letterlijk ter aarde, met tranen over haar wangen van het lachen. Doen alsof er niks gebeurd was zat er toen niet meer in.”
Mariska (34): “Toen ik klein was gingen we elk jaar met mijn vader en twee zussen naar Zuid-Frankrijk. Heerlijk, drie weken op de camping. Mijn vader reed altijd ’s nachts. Als hij stopte om te tanken, maakte hij ons wakker en konden wij even plassen en kregen we geld mee voor wat lekkers. Mijn vader gaf mijn zus ook wat afval mee om weg te gooien. Je raadt het al… toen we bij de kassa stonden om af te rekenen, kwamen we erachter dat mijn zus die twintig euro ook in de prullenbak had gegooid. Goede oogst voor de vuilnisman.”
Eerder deelde Josine haar kampeerverhaal: “Ik heb dat hele eind naar de tent huilend terug gestrompeld, mét die verdomde wc-rol onder m’n arm.” Je leest het hier verder.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
