“Tien jaar geleden klikte ik bij het internetten, waarin ik destijds nog niet zo bedreven was, per ongeluk op de button ‘geschiedenis’. Ik zag een rare tekst en belandde midden in een porno film. Gatver, ik was er totaal niet op bedacht.
More content below the advertising
Toen ik mijn man ernaar vroeg, ontkende hij boos dat hij naar porno keek. Zoiets deed hij niet. Het sloeg nergens op, hij was naast mij de enige die op die computer zat. Onze dochter was twee, onze zoon nog niet eens geboren. Ik vond het onbegrijpelijk dat hij loog. Ik zei dat hij het gewoon kon zeggen, dat het geen schande was maar dat ik er wel over wilde praten. Dat vond hij niet nodig, hij deed het gewoon niet, zei hij. Om dat te onderstrepen zette hij een filter tegen porno op de computer.
Seksverslaving
Inmiddels weet ik dat het makkelijker is alcoholisme toe te geven dan een seksverslaving. Bij seksverslaafden denk je aan rare, vieze mannen. Terwijl het de beste overkomt. Mijn leuke man bijvoorbeeld.
Zijn gedrag veranderde. Hij zat constant aan me, of eigenlijk, aan mijn ledematen: vooral mijn borsten en billen. Op een haast technische manier, er kwam geen gevoel bij kijken. Daar werd ik niet toeschietelijk van, ik ben geen ding. Maar als ik hem afwees, voelde ik me een trutje. Daardoor is er een tijd geweest dat ik mijn mans probleem aan mezelf weet. Je omgeving bevestigt je daarin. Toen we het onderwerp durfden aan te snijden bij een vriend, vroeg die meteen of mijn man in bed wel aan zijn trekken kwam.
Ontkenning en beloften
Twee jaar later verschenen er opnieuw heftige pornobeelden op mijn scherm. Toen ontdekte ik dat de filter makkelijk te omzeilen is voor mensen die handig zijn met computers. Mensen zoals mijn man. Maar hij ontkende weer. Vervolgens werd ik zelf ook enorm handig op internet, en vond allerlei bewijzen voor mijn niet-pluisgevoel. Toen ik zei dat de conclusie moest zijn dat onze vierjarige dochter regelmatig naar porno keek, bekende hij schoorvoetend dat hij had gelogen. Maar hij zou stoppen, zei hij. Dat geloofde ik, tot ik hem weer betrapte. Sindsdien wordt ons huwelijk gekenmerkt door een patroon van ontkenning en beloften.
Liefde van mijn leven
Mijn man verwijt me vaak dat ik hem niet vertrouw. En daar heeft hij gelijk in. Dat vind ik het pijnlijkste. Ik ben gevallen op een eerlijke vent met verantwoordelijkheidsgevoel. Daarom schaamt hij zich zo, denk ik. Ik heb hem altijd gezien als de liefde van mijn leven. Hij is aantrekkelijk, met zijn groene ogen en blonde krullen.
We ontmoetten elkaar in het buurtcafé. Hij vond mijn blauwe laarsjes zo leuk, zei hij later. En ik leek op zijn moeder, die stierf toen hij vijf was. Zij had ook een zorgzame uitstraling, zegt hij. Pornoverslaafden kiezen vaak partners die in de zorg werken, zoals ik.
Hij draaide lang om me heen, liep telkens zogenaamd toevallig langs als ik mijn hond uitliet. Ik liep steeds vaker hetzelfde rondje met die hond, die was dolblij dat hij zo vaak uit mocht. Het duurde lang voor hij me durfde te vragen of ik meeging naar de film. Toen was het meteen aan. Dat hij zo verlegen is, vind ik nu een geluk bij een ongeluk. Pornoverslaafden gaan vaak naar prostituees. Dat zou ik onverdraaglijk vinden, maar ik weet zeker dat mijn man dat niet durft, zomaar bij zo’n vrouw naar binnen stappen.
Zorgzaamheid
Zorgzaam is hij ook. Dat merkte ik toen onze eerste baby hele nachten huilde, waardoor ik instortte. Mijn man heeft ons er doorheen gesleept. Dat is een van de redenen dat ik hem niet in de steek laat. Hij troostte onze dochter ’s nachts, terwijl hij overdag werkte. Dat moet loodzwaar zijn geweest, maar hij klaagde nooit. Te weinig, weet ik nu.
Ik probeerde hem over te halen zijn hart te luchten, maar hij is geen prater. Bij hem thuis werden sinds de dood van zijn moeder ruzies nooit uitgepraat. Mijn schoonvader voedde zijn vier zoons keihard op. Hij gaf ze ongenadig op hun flikker, als hij boos was kon hij weken zwijgen.
Ik denk dat mijn man in het huiljaar van onze oudste is begonnen de verkeerde uitlaatklep te zoeken voor zijn spanningen. Omdat hij ze niet onder woorden kon brengen. Toen die pittige tijd was afgelopen en onze dochter een vrolijke peuter werd, ontspande hij niet; hij werd juist nog meer gespannen.
'Het probleem werd bij mij neergelegd'
Na de geboorte van onze zoon, die gelukkig geen huilbaby was, was mijn mans vroegere zorgzaamheid ver te zoeken. Hij kreeg een kort lontje. Als onze dochter zei: ‘Jij bent chagrijnig, papa’, riep hij woedend: ‘Ik ben niet chagrijnig!’, liep de deur uit en bleef uren weg. Toen ben ik hulp gaan zoeken.
Ik ontdekte al gauw dat je in de kou staat als partner van een verslaafde die zijn probleem ontkent. Bij verslavingszorg, dat betaald wordt door de verzekering, kun je alleen terecht als de verslaafde zich zelf aanmeldt. Anders ben je aangewezen op de plaatselijke GGZ, die meestal niet gespecialiseerd is. Mijn man wilde pertinent geen verslavingstherapie. Met relatietherapie bij de GGZ stemde hij uiteindelijk wel in. Tot mijn verbijstering legde onze – mannelijke – therapeut het probleem bij mij. Hij vroeg me waarom ik zo verkrampt deed over porno, en raadde me aan relaxter te doen, dan zou ons seksleven verbeteren en was het probleem opgelost.
Lees ook
Altijd zin in seks: 'Als ik niet klaarkom, kan ik niet slapen' >
Controleren
Ik pikte maar één ding mee van die therapeut: dat ik mijn man niet meer moest controleren. Hij is de enige die vat kan krijgen op zijn verslaving. Als ik niet gek wil worden moet ik het loslaten. Ik kan alleen eisen dat hij zijn hobby uitleeft op zijn iPad in plaats van onze pc.
We belandden in een soort gewapende vrede. Het keerpunt kwam toen onze negenjarige dochter op een onbewaakt moment pornobeelden zag op mijn mans iPad. Hij was altijd haar held geweest, en nu kelderde hij van een torenhoog voetstuk. Kinderen willen niets te maken hebben met het seksleven van hun ouders.
Ze voelde zich onveilig bij hem, trok naar mij toe, trapte scènes om niets. En ze ging haar vader controleren. Als hij maar naar de iPad keek, werd ze al onrustig. Ik was woedend en eiste van mijn man dat hij deze keer zonder smoesjes in behandeling ging. In eerste instantie stemde hij toe omdat hij het erg vond dat onze dochter zo overstuur was. Toen de gemoederen bedaard waren, krabbelde hij terug en stond ik weer alleen.
'Zoek hulp'
Ik werk aan dit interview mee omdat ik hoop dat anderen iets aan mijn verhaal hebben. Dan hebben mijn ervaringen van de afgelopen jaren nog enig nut gehad. Lotgenoten – bijna altijd vrouwen – wil ik zeggen: denk niet dat het aan jou ligt. Het is je mans probleem, niet het jouwe. Vrij niet met hem omdat je je schuldig voelt. Bescherm jezelf. Eis dat hij zorgt dat je kinderen en jijzelf nooit, maar dan ook nooit worden geconfronteerd met pornobeelden. Lees alles over pornoverslaving. Zoek gespecialiseerde hulp.
Ik chat vaak op de site KostbaarVaatwerk.nl, en ik praat met lotgenoten en deskundigen bij De Brug, een GGZ-instelling in Katwijk die een project voor partners van seksverslaafden heeft opgestart, omdat er verder nergens hulp is. Ik moet die gesprekken zelf betalen, al wordt een oogje dicht geknepen voor mensen die er echt geen geld voor hebben.
Gebrek aan verbondenheid
Het doet me inmiddels niet meer zoveel dat mijn man naar porno kijkt. Dat heb ik losgelaten. Ik lijd wel aan ons gebrek aan verbondenheid; omdat ik me eenzaam voel als we ’s avonds samen op de bank zitten. Ik probeer zijn goede eigenschappen in het oog te houden, de redenen waarom ik van hem houd, of hield. Zijn goede hart gaat schuil achter een zwarte wolk, maar af en toe piept er iets liefs achter vandaan. Hij heeft toegezegd dat hij over drie weken meegaat naar een gesprek bij De Brug. Daar klamp ik me aan vast.
'Ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud'
Diep in mijn hart weet ik niet hoelang ik dit huwelijk nog volhoud. Hoe verschrikkelijk ik het idee van echtscheiding ook vind. Je geeft niet voor niets je jawoord, je bouwt samen zo veel op. Of het zou helpen als ik zou dreigen bij hem weg te gaan? Ik ben bang van niet. Hij is zo’n stijfkop dat hij zou zeggen: ‘Nou, dan ga je maar.’ Dat zou zijn vader ook gezegd hebben. Maar ik blijf geloven dat hij dat diep in zijn hart niet wil. Dat hij daarvoor te veel van me houdt. En ik van hem.”
Voor meer informatie: debrughelpt.nl
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
