Aan de buitenkant zie je niets af aan Simone (36) en Marco (38). Het stel is al twaalf jaar getrouwd en heeft drie kinderen van 7, 5 en 2. Niemand vermoedt dat zij in de slaapkamer BDSM-spellen spelen waarbij de stoere, lange Marco fungeert als seksslaaf van Simone.
“In zijn werk Marco is een boomlange brandweerman die overal gestrekt op af gaat en menig brand onverschrokken blust. Thuis de papa die met één hand onze Sem en Liz optilt en ‘grotere spierballen heeft dan Popeye’. Maar in onze slaapkamer ligt hij op zijn knieën in een leren kuisheidsgordel met een nekband om en doet gedwee alles wat ik hem opdraag.
BDSM staat voor Bondage en Discipline, Dominantie en Submissie (onderwerping) en Sadisme en Masochisme. Onze eerste stappen op BDSM-gebied maakten we door de aanschaf van een Secret Pleasure Chest-beginnersbondagsetje. Zo ontdekten we een hele nieuwe wereld. Al vijftien jaar zijn Marco en ik samen, waarvan twaalf jaar getrouwd. De eerste jaren was ons seksleven rechttoe rechtaan. Lekker, maar nogal saai. Altijd in bed, twee keer in de week en op z’n hondjes of missionaris. Om meer spanning te creëren bestelden we een vibrator en lekkere glijmiddeltjes en leerden de halve Kamasutra uit ons hoofd. Dat zorgde voor een tijdelijke opleving, maar die verdween net zo snel, toen ik zwanger raakte van onze oudste.
De baby en de bijbehorende slapeloze nachten, hadden een negatief effect op mijn libido en energie. Onze frequentie zakte als een plumpudding in, maar dat vonden we allebei niet erg. Onze relatie kon wel een stootje hebben, eerst bijkomen van alle emoties.
Een half jaar na de geboorte van onze oudste kwam de erotische film 50 Shades uit. Ik had de filmposters gezien en móest erheen. Mijn moeder kwam oppassen, zodat Marco en ik naar de bioscoop konden. Onze allereerste date, sinds we ouders waren. We raakten enorm geïnspireerd door de sadomasochistische rollenspellen uit de film. Ooit hadden we al eens een massagekaars gebruikt, waarbij het druipende olie voor een prettige pijnprikkel zorgde en wat geëxperimenteerd met handboeien. Nu kwamen we bijna rennend van opwinding thuis. Meteen nadat mijn moeder de deur uitstapte, gingen wij aan de gang met sjaaltjes; heel handig als blinddoek en bondage.
Daarna zijn we ons goed gaan verdiepen in het onderwerp BDSM. We schaften allerlei speeltjes aan en ontdekten een hele nieuwe wereld. We vinden alles even intrigerend, maar bij ons beperkt het zich tot een rollenspel waarin ik de dominante ben van Marco. Dat is anders dan in de 50 tinten-film, waarin de vrouw juist ondergeschikt is aan de man. Als domina geef ik opdrachten aan Marco, mijn sub. Of zoals ik hem noem: mijn seksslaaf. Dan moet hij mij bijvoorbeeld oraal bevredigen, terwijl zijn handen ondertussen zijn vastgemaakt aan de bedrand. Of wrijf ik zijn geslacht in met ijsblokjes en wissel af met de hete olie van een massagekaars.
Lees ook
Moeders over hun seksuele fantasieën: ‘Niks zo opwindend als een man die me vastbindt’ >
In de BDSM heb je heel veel uitersten. Van soft met alleen veertjes en polsboeien tot extreem pijnlijke. Wij blijven weg van alles wat littekens achterlaat of waarvoor je pleisters nodig hebt. Een beetje pijn in de vorm van zweepjes, tepelklemmen, enkelboeien en andere bondagemiddelen, vinden we wel opwindend. Die voelen fijn, ondanks de prikkels.
We zullen ook nooit iets doen wat onverantwoord is of waardoor we halsoverkop naar de eerste hulp moeten. En houden ons strikt aan regel één: het codewoord. Wie ‘code rood’ roept, wil acuut dat het spel stopt, dus dat gebeurt dan ook meteen. Dat is beter dan simpelweg ‘stop!’ te roepen, want dat is soms juist een aanmoediging om vooral door te gaan. Bij ‘code rood ‘is het meteen duidelijk dat de pret voorbij is.
Marco geniet er enorm van als ik de leiding neem tijdens de seks. In het dagelijks leven is hij altijd degene die voorop in de strijd gaat, hij vindt het lekker om dat los te laten. We hebben best een traditionele rolverdeling thuis. Hij werkt, ik zorg voor de kinderen. Zodra ik me in een leren of latex pakje hul, weet hij hoe laat het is. Meestal straf ik hem eerst, omdat hij ‘stout’ is geweest. Dan mag hij zelf zijn de instrumenten uitzoeken waarmee ik hem pijnig. Dat kunnen officiële speeltjes zijn, maar ook iets simpels als een pollepel. Daarna zorg ik voor andere opdrachten. Soms heb ik al een hele week voorpret bij het verzinnen ervan.
Toch is het niet zo dat we iedere vrijpartij aan BDSM doen. Nee joh, veel te vermoeiend. Zeker met drie kleine kinderen vind ik een vluggertje ook dikke prima. Ik denk dat we één a twee keer per maand de tijd nemen voor zulke uitgebreide vrijpartijen. Dat tintje grijs is een geweldige toevoeging aan ons seksleven!”
(function(b,o,n,u,s){var a,t;a=b.createElement(u);a.async=1;a.src=s;t=b.getElementsByTagName(u)[0];t.parentNode.insertBefore(a,t);o[n]=o[n]||[]}) (document,window,’_qual_async’,’script’,’//meedoen.kekmama.nl/kit/qualp.2.min.js’); _qual_async.push([‘createIframe’, ‘qualifio_insert_place_899137’, ‘meedoen.kekmama.nl’, ’20’, ‘4869DFBB-4D95-4BD6-8B4D-B4628EB6AE10’, ‘100%’, ‘1200’, ”, ”, ”, ‘max-width:1000px;margin:0 auto;’]);
Nieuwsgierig geworden? Check hier de speeltjes die Kek Mama samen met EasyToys voor jou heeft geselecteerd!
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
