Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je volgen op Kekmama.nl.
Lees verder onder de advertentie
Na twee weken appen met een man die behalve looks, ook nog eens humor lijkt te hebben, rijdt Suzan naar de wijnbar voor haar allereerste Tinderdate.
“Doe mij die maar”
Ik zie hem in één oogopslag zitten, de eerste keus van mijn lange lijst van Ware Jacobs. Een tikkeltje ouder dan op zijn foto’s, maar aantrekkelijk. Hij heeft al wijn besteld. Quasi-nonchalant geef ik hem drie zoenen – laat ons publiek in vredesnaam denken dat wij elkaar al honderd jaar kennen. “Doe mij die maar”, knipoog ik naar de ober, wijzend naar het glas van mijn date. “Het is geen goedkope hoor”, waarschuwt die: “Ik ben nogal een liefhebber.”
Lees verder onder de advertentie
Zelfstandige vrouw
Even ben ik van mijn apropos. Was dit een hint dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat ik die bestelde? Denkt ‘ie nu dat ik zo’n golddigger ben die meteen het duurste op de kaart uitkiest? Of probeert hij nu gewoon op een heel foute manier indruk te maken? Ik besluit maar meteen duidelijk te zijn: “Geeft niks, het leven is te kort om slechte wijn te drinken, en is dit niet waarom we zo hard werken? Wil jij er ook nog één?” Regel één van ‘Daten voor Dummies’: houd altijd de regie. Mijn beste vriendin en doorgewinterde Tinderaar heeft het me een uur geleden nog via een snelle succeswens-app (“Als je om elf uur niks hebt laten horen, bel ik 112”) op het hart gedrukt.
Lees verder onder de advertentie
Maar mijn Eerste Jacob blijkt niet zo van de zelfstandige vrouwen, zegt hij. “Die trekken allemaal hun eigen plan, strijken geen overhemden en liggen binnen een maand met de buurman in bed.” Hij laat een bord onbestemde ballen aanrukken die ik als duidelijk benoemde vegetariër niet eet, en verzandt in een eindeloze monoloog over zijn exen (“Uiteindelijk zijn ze allemaal op je geld uit”), zijn baan in de IT (“Ja, nee, ik ga er elke dag met tegenzin heen, maar door de alimentatie moet ik wel blijven”) en zijn aquariumhobby (“Ik heb vier ‘bakken’ in mijn woonkamer”).
Die looks, opeens zie ik ze helemaal niet meer. En wat ik via de chat nog opvatte als humor, blijkt bloedserieus bedoeld. Als hij aanstalten maakt om een derde ronde wijn te bestellen, opper ik de rekening te vragen. Hij accepteert het zonder morren en stelt voor de rekening te splitten. Gód, wat Hollands, met z’n dure wijnen, denk ik en zeg: “Nou, deden we dat niet op de middelbare school? Deze was van mij.” Onderweg naar de parkeergarage krijg ik een berichtje van hem. Het is een foto van een bon, gevolgd door een ‘Tikkie’ van acht euro. Zijn tekst: “Wat lief dat jij trakteerde, deze avond. Het glas wat ik had besteld voordat je binnenkwam, had ik al voorgeschoten. Wil je dat nog overmaken?”
Lees verder onder de advertentie
“Je haalt het niet in je hoofd!”, gilt mijn vriendin als ik haar ruim voor elven gierend van de lach bel om het voorval te vertellen. Ik sla haar advies in de wind en druk op ‘betaal’. Mijn date stuur ik een screenshot van het betalingsbewijs en schrijf: “Alsjeblieft. Koop er maar een wijntje van – voor een onzelfstandige vrouw die wel met je wil daten.”
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.