'Mijn vriend vindt dat hij op de tweede plek komt, na de kinderen'

Toen Job, de man van Annieck (36) een chopper kocht, verheugde ze zich op hele weekends op de motor. Helaas. “Het was een droom van ons beiden, een motor. Maar toen ik zeven jaar geleden zwanger raakte, kon ik mijn motorles wel opdoeken. Job reed af. Zodra de baby oud genoeg was om een nachtje te logeren, konden we hele weekends toeren met mij achterop, fantaseerden we.

Maar met zijn rijbewijs op zak en een kersverse baby rijker, vond Job het rijden toch een beetje tricky. Je bent kwetsbaar, met zoveel PK’s tussen je benen en alleen een laagje leer tussen jou en het asfalt.

Onze tweede zoon werd geboren. En toen die vorig jaar naar de basisschool ging, zag Job zijn kans schoon. Met de kinderen van half negen tot drie onder de pannen, ontvouwde zich voor ons een wereld vol vrijheden. Mogelijkheden tot uitjes. En dus: motorrijden.

Hermans Huis

In het plaatselijke suffertje stond een aanbieding voor een chopper. ‘Een Harley-Davidson, cool!´, riep ik. Dat bleek niet helemaal het geval, maar het betrof wel een look-a-like: zwart met veel chroom, een hoog stuur en een zadel dat met gemak ruimte bood aan zelfs uitgedijde versies van ons twee.

Jobs bod werd zonder schroom geaccepteerd, en voordat onze kinderen ‘stoer’ konden zeggen, was onze garage omgebouwd tot Hermans Huis. Geen grap, zo noemt mijn man zijn motor: Herman. Zijn nieuwste vriend door dik en dun, en die sinds de aanschaf op de eerste plek komt – ver voor mij en de kinderen.

In Job is iets wakker geworden wat ik nog niet eerder had gezien, sinds Herman bij ons woont. Was ik degene die in de afgelopen zeven jaar de complete zorg voor het gezin voor mijn rekening nam, als het om de motor gaat geeft Job bijna zijn leven. Hij sleutelt en poetst en geeft gas en poetst nog een keer: in zo’n apparaat gaat heel wat tijd zitten. Meer dan in een gezin met twee enthousiaste testosteronballen, weet ik nu.

Lees ook:
Mijn man heeft een hobby: ‘Die vissen kosten ons minimaal 150 euro per maand’ >

Job chopt

Het is nu een jaar geleden dat de chopper onderdeel van ons leven werd, en ik ben een grote illusie armer. Het woord ‘chopper’ is niet afgeleid van het sexy chop-chop-chop-geluid wanneer je de motor start, maar van het Engelse woord voor ‘hakken’. Je koopt zo’n ding blijkbaar niet primair om erop te toeren, maar om hem letterlijk uit elkaar te hakken. Wist ik veel.

Dus sta ik alleen langs de lijn bij voetbal. En lees in mijn eentje verhaaltjes voor tijdens kinderbedtijd in de weekends. Zijn moeder heeft Job al maanden niet gezien, en niet bij elk etentje is hij standaard aanwezig. Job chopt. Dag en nacht. Oude rockmuziek uit de speakers in de garage, potje bier – of twee, of drie – ernaast.

We hebben nog niet één keer gereden. Ik vraag me af of het ooit zijn bedoeling is. Dus spaar ik hard voor mijn eigen street fighter, en ben ondertussen halverwege mijn rijlessen. Kan Job over een paar maanden mooi bij de kinderen blijven als ‘ie toch aan het poetsen is; maak ik ondertussen met een vriendin de mooiste dijkroutes van Nederland onveilig.”
 

Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >