Kek Mama-columnist Roos Schlikker schrijft elke maand bloedeerlijk en supergrappig over wat ze meemaakt. Deze maand: ‘Schat, waar denk je aan?’
Ik lig op de bank met mijn ogen dicht. Alleen dan kan ik het horen. De klok in de keuken. Tik. Een seconde. Tik. Nog een. Tik. Het ritme dat aangeeft hoe de tijd verglijdt. Maar vooral het geruststellende geluid dat vertelt dat het verder stil is. Dat komt nauwelijks voor. Met kinderen stopt de dagelijkse kakofonie zelden. Zelfs ’s nachts gaat de herrie door.
Als student werkte ik in een bar en wanneer ik eindelijk mijn bed opzocht, bleef ik de bestellingen in mijn hoofd horen. “Twee bier, één ice-tea, een borreltje cola en een Baileys.” Tegenwoordig hoor ik iets anders. “Mamaaaaaaaaaa”, dreint mijn hersenpan. “Mama, waar zijn mijn sokken?” “Mama, waarom gaan we dood?” “Mama, jij bent dik. Jij hebt tieten.” “Mama!” Heel soms maar klinkt de stilte in huis. Zo stil dat ik de klok kan horen tikken. Meestal is dat ’s avonds. De kinderen liggen in bed, ik lig op de bank, François speelt een computerspelletje. Ik luister naar het grote niks. Tot mijn gedachtes het overnemen.
Want zouden we niet moeten praten? Wanneer hadden we voor het laatst een goed gesprek? Een conversatie die verder ging dan ‘De kattenbak stinkt’ of ‘Is deze melk nog goed?’ Ik schrik. Is dit nu hoe het gaat? Zijn wij zo’n stel dat door de banaliteit van het gezinsleven steeds verder uit elkaar drijft? Word ik straks zo’n vrouw die gaat hengelen om aandacht en almaar vraagt: ‘Schat, waar denk je aan?’ Wordt hij zo’n man die ‘Niks’ bromt? Wie kinderen heeft weet: er is weinig tijd alleen. Dus zoek je het op. Ook als je samen bent. Even niet praten.
Maar wat als dat een gewoonte wordt en je vergeet te vertellen dat je een rotdag had, dat je je zorgen maakt om je moeder, dat je zenuwachtig bent voor die presentatie van morgen? Wat als je zo lang niet hebt gepraat dat je niets meer weet te zeggen? Ik luister al lang niet meer naar de klok. Ik hoor alleen mijn eigen gemaal. Maar dan komt hij boven. Hij schenkt een glas wijn in en kruipt naast me op de bank. “Zo, waar lig jij allemaal aan te denken?” In een reflex wil ik ‘Niks’ brommen, maar dan herpak ik me. Ik nestel me in zijn greep. Dan zeg ik: “Dat zal ik je eens uitgebreid vertellen.”
Roos Schlikker (41) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man François heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.
Wat een gezellige pakjesavond zou moeten worden, liep uit in een familiedrama. Kelly had nooit een goede band met haar schoonzus en zwager, maar toen er kinderen in het spel kwamen, ging het van kwaad tot erger. De boel escaleerde tijdens pakjesavond.
Liefde is een mysterie, maar de sterren hebben stiekem al een paar antwoorden voor ons. Want wist je dat sommige sterrenbeelden zó goed bij elkaar passen dat ze een gouden medaille verdienen?
Laten we eerlijk zijn: alle kinderen hebben hun momenten waarop ze liever luisteren naar het buurmeisje van drie dan naar hun eigen ouders. Maar als je een kind hebt met een bepaald sterrenbeeld, kun je je borst natmaken. Deze zijn pas écht eigenwijs.
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Wat als je ontdekt dat het kindje dat je liefdevol in je armen wiegt genetisch niet van jou is? Dit overkwam twee koppels in Californië, nadat hun IVF-kliniek een gruwelijke fout had gemaakt: ze hadden elkaars embryo’s ingebracht gekregen.
Heerlijk nieuws voor Dionne Stax en Steven Jansen. Het stel is voor het eerst ouders geworden van een dochter: Lexie.