Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (37) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (42). Vanuit het nieuwe huis dat ze sindsdien bewoont met zonen Oscar (5) en Merlijn (9), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
Lees verder onder de advertentie
“Weet je het zeker?” Ik trek Merlijns jas recht onder zijn bomvolle rugzak en kijk hem nog één keer diep in zijn ogen. “Ja mam”, zegt hij – en ik zie hoe hij zich vermant: borst vooruit, kin omhoog. “Ik wil het echt een keer proberen, wakker worden bij papa op mijn verjaardag.”
Dit was niet de afspraak, toen Tim en ik het ouderschapsplan met horten en stoten in elkaar draaiden, nu bijna drie jaar geleden. We besloten flexibel om te gaan met het plan, en het bij te stellen naarmate de kinderen ouder werden en de behoeften veranderden. Dat ik nu wakker word naast een lege kinderkamer, op de dag dat ik mijn zoon op de wereld zette, behoort nou net níet tot die flexibiliteit, wat mij betreft. Maar Merlijn wil het graag, en hij lijkt vastberaden.
Lees verder onder de advertentie
‘Voor papa is het ook zielig’
Diep van binnen ben ik blij dat Tim na dik twee jaar desinteresse in onze kinderen en gebrek aan contact tussen ons, zijn vaderrol weer oppakt. Mijn emotie zegt ondertussen iets heel anders. Ik voel me geamputeerd. Dat scheiden met kinderen ook een beetje scheiden ván je kinderen betekent, wist ik. Maar alsjeblieft niet op deze, ene dag in het jaar.
Lees verder onder de advertentie
“Voor papa is het ook zielig als hij alleen wakker wordt op mijn verjaardag”, had Merlijn gezegd, toen het onderwerp een week geleden op tafel kwam. “Het kon hem de afgelopen jaren anders barstens weinig schelen”, dacht ik, maar beet op mijn tong. Alles deed ik alleen, in de afgelopen jaren. De zorg, de verjaardagen, de kinderfeestjes, doktersbezoeken en Sinterklaas. Het is goed dat daar nu verandering in lijkt te komen, maar het voelt onrechtvaardig dat ik steeds maar degene ben die inschikt. Maar: alles in het belang van de kinderen – dat voel ik tot in mijn tenen.
Loyaliteitsconflict
“Jouw gevoel doet er ook toe, hè”, zei mijn vriend Ben toen ik hem mijn moeite met Merlijns voorstel voorlegde. “Je zet jezelf altijd op een tweede plan, maar het kan geen kwaad Merlijn uit te leggen hoe het voor jou voelt.” Dat wist ik zo net nog niet. Ik wil Merlijn niet in een loyaliteitsconflict duwen. Of hij het nu helemaal zelf bedacht heeft of niet, dat wakker worden bij zijn vader op zijn verjaardag: hij wil het graag. Wie ben ik dan om het te verbieden, alleen maar omdat ík het niet aankan?
Lees verder onder de advertentie
Na een halfslachtige poging hem op andere gedachten te brengen – “De traditie is natuurlijk dat je op je verjaardag wakker wordt bij mij, en in de middag kun je iets leuks doen met papa” – laat ik het voor wat het is. Ík wilde scheiden, dít is één van de consequenties.
“Go”, zeg ik, en geef Merlijn een tik tegen zijn billen. “Mama belt je morgenochtend meteen om zeven uur, en na school gaan we zoveel taart eten als we op kunnen.” Merlijn lacht dapper, een beetje geforceerd. Komend weekend vieren we zijn grotemensenfeest én kinderfeestje, zo erg is het nou ook weer niet om morgenochtend niet met hem samen te zijn, spreek ik mezelf toe.
Lees verder onder de advertentie
Wanneer ik de voordeur achter hem sluit, rinkelt mijn telefoon. Ben. “Vanavond om zeven uur ben ik bij je”, zegt hij. “Ik neem boodschappen mee: we ontbijten morgenochtend samen.” Het is een schrale troost maar wel een héél fijne. Ik heb dan misschien mijn kind niet bij me op zijn verjaardag, maar wel een andere heel grote liefde om dat leed te verzachten.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze bekende Nederlanders verwachten een baby in 2026.
Is je kind ineens sneller boos, extra aanhankelijk of staat hij of zij ’s nachts weer naast je bed? Dan kan het zijn dat je kind behoefte heeft aan meer aandacht en verbinding.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
We willen allemaal dat onze kids later met warme gevoelens terugdenken aan de feestdagen. Niet alleen aan dat ene speelgoedje dat na drie weken onder het bed lag. Dit maakt jouw kind dan ook gelukkiger dan kerstcadeaus, zegt onderzoek.