Beeld: Getty Images
Isabel en haar man Michiel hebben een, zoals Isabel het noemt, een LAFT-relatie: Living Apart Family Together. Haar man en zij hebben allebei een eigen huis, in een hofje, op een paar meter afstand van elkaar.
“Op een gegeven moment concludeerden Michiel en ik: we zijn uit elkaar gegroeid, er is te veel frictie, we kunnen beter niet in één huis blijven wonen. We hadden snel achter elkaar drie kinderen gekregen. De eerste periode was overleven, met werk en opvoeden. Onderweg raakten we elkaar kwijt. Dat voelde eenzaam, maar scheiden wilden we niet, van dat idee werden we allebei enorm verdrietig. Maar dat er iets moest veranderen was duidelijk.
“Scheiden wilden we niet, van dat idee werden we allebei enorm verdrietig”
We bedachten een constructie waarbij we elkaar meer ruimte gunden, maar elkaar niet helemaal los hoefden te laten. We vonden de ideale woonmogelijkheid: met een groep mensen kochten we een kavel, waarop we allemaal ons eigen huis hebben gebouwd. Dat voelde avontuurlijk en was financieel haalbaar.
Onze kinderen zijn pubers van 11, 13 en 14. Ik vond het belangrijk dat ze, op hun eigen verdieping, allemaal een eigen kamer zouden krijgen die ze zelf naar wens konden inrichten. Ik heb ze een budget gegeven en gezegd: ‘Hier, je kunt zelf bepalen wat je in je kamer wilt hebben, welke kleur, welke meubels. Maak er iets leuks van.’ Dat hielp hen wel om enthousiast te worden over dit project.
Bovendien is de groep met wie we de huizen hebben gebouwd erg leuk: het zijn jonge mensen, creatief, makkelijk, anders. We woonden in een keurige buurt waar iedereen voldoet aan een bepaalde norm, best vermoeiend af en toe. Nu wonen we tussen allerlei verschillende creatieve types, daar genieten we allemaal van.
Ik woon met de kinderen in ons huis, Michiel in zijn appartement. Hij heeft een prachtig huis ontworpen, het is heel rustig en goed doordacht. Twee avonden per week eten de kinderen bij mij, twee bij hem, twee met zijn allen. Het is de bedoeling dat de kinderen in de toekomst ook vaker bij hem zijn. Dat is nog een work in progress.
Lees ook – Open relatie: ‘Ook de kinderen hebben liever dit dan dat we gaan scheiden’ >
Vanaf het eerste moment dat ik hier woon, een paar maanden nu, voel ik zoveel meer vrijheid. Zo merkte ik dat ik opeens weer uitgebreid met vriendinnen bel, dat heb ik al vijftien jaar niet gedaan. Zo bizar. Ik kon blijkbaar de privacy niet vinden, maar nu kan ik doen wat ik wil, ik hoef geen rekening meer te houden met iemand die naast me zit. Ook doe ik veel leuke dingen. Ik heb mijn eigen bedrijf, ben begonnen als vrijwilliger bij een evenementenorganisatie, volg zeillessen en in het weekend volg ik lessen op de kunstacademie.
In dit huis heb ik een kamer helemaal voor mezelf: een atelier, een werkruimte, gewoon een kamer zonder duidelijke functie. Ik merk dat ik dat vooral fijn vind aan mijn eigen huis: alles is van mij, ik kan volledig mijn eigen gang gaan. Zo ben ik weer begonnen met uitgebreid koken. Dat vond ik altijd heel leuk om te doen, maar lange tijd had ik daar de fut niet voor. Nu heb ik meer energie en pak ik mijn kookboeken erbij, nodig ik vriendinnen uit om gezellig te komen eten. We kunnen dan in alle vrijheid gesprekken voeren, zo lekker is dat.
Ik ben blij met de vrijheid, maar er moet nog van alles gebeuren voor we de ideale gezinsvorm hebben gevonden, zoals een eigen kamer voor de kinderen bij Michiel in huis. Het is nog zoeken hoe onze relatie zich zal ontwikkelen.
“Wat ik tot nu toe van dit avontuur heb geleerd: dat alles maakbaar is.”
Wat ik tot nu toe van dit avontuur al wel heb geleerd: dat alles maakbaar is. Alles wat jij wil is mogelijk. Daarvoor moet je wel eerlijk tegenover jezelf en je partner zijn. En af en toe bij jezelf toetsen: is dit nog wat ik wil? Is het nog leuk? Wat vonden we fijn? Is dat nog zo of willen we iets veranderen?
Ik weet het, verandering kan eng zijn, maar veranderingen kunnen er ook voor zorgen dat het leven leuker wordt. Veranderingen horen erbij, alles blijft voortdurend in beweging. Gelukkig maar, zou ik willen zeggen.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
