Of het nu over de wc-bril, rondslingerende sokken, een lege tandpastatube of natte handdoeken op de vloer gaan, er wordt nogal wat afgekibbeld bij blogger Michelle Zunter thuis. In de hoop hier voorgoed een eind aan te kunnen maken, schrijft ze deze brief aan haar man.
Lees verder onder de advertentie
‘Is dit nou waar we voor vechten?’, vraagt ze zich af.
‘Vanzelfsprekend’
Michelle vervolgt: ‘Onze liefde is vanzelfsprekend geworden. En door de drukte in huis vergeten we soms dat de dingen waar we ruzie om maken, eigenlijk helemaal niet zo’n big deal zijn.’ Ze geeft toe dat het haar leven ‘een stuk makkelijker’ zou maken als haar man gewoon netjes z’n was in de wasmand gooit en de dop op de tube tandpasta draait, maar ze weet ook dat ze niet zonder hem kan.
‘In lange relaties vergeten we zo vaak waar we eigenlijk zo hard voor werken. We raken zo verstrikt in de dagelijkse sleur dat we vergeten dat we elkaar moeten liefhebben. In plaats daarvan maken we ruzie om belachelijke dingen. Dingen die zo belangrijk lijken, maar dat eigenlijk helemaal niet zijn. En die kunnen worden opgelost door duidelijk met elkaar te communiceren.’
Lees verder onder de advertentie
‘Dankbaar’
Mensen moeten volgens Michelle vaker stil staan bij het belangrijkste in de relatie: de liefde en de kinderen. ‘Wanneer je een stap terug doet en beseft wat je allemaal hebt in het leven, moet je dankbaar zijn. Laten we ons juist hierop focussen.’
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.