Beeld: Pixabay
Goed voornemen van zo’n beetje alle ouders: nooit tegen je kind schreeuwen. De praktijk blijkt eh… weerbarstiger. Hebben deze vijf moeders ervaring mee.
Isabel: “Mijn man noemde me laatst voor de grap een BOM-moeder. Ik blijf best lang rustig, maar áls ik eenmaal ontplof, berg je dan maar. Ik kan er vooral niet tegen als mijn twee dochters lopen te piepen. ‘Maar ik wíl niet kleien…’ ‘Mama, zij pikt mijn Barbie-hie-hies!’ ‘Nee, jíj moet mijn veters strikken want ik ben moe-hoe…’ Arrgghh, echt, dat gezeur doet iets met mij wat niet fraai is, zeg maar. Gelukkig zijn mijn uitbarstingen hevig, maar kort.”
Paula: “Iedere zondagavond neem ik het me weer voor: rustig blijven, tot tien tellen, goed plannen, gewoon vrágen of ze iets willen doen. En elke maandagochtend sta ik, m’n goede voornemens ten spijt, weer te bulderen waarom ze nooit kunnen opschieten en we dankzij hen dús altijd te laat komen.”
Mila: “Mijn drie kinderen hebben helaas allemaal mijn Spaanse temperament geërfd. Ik spring best snel uit mijn vel, en zij ook. Regelmatig staan we zo hard tegen elkaar te schreeuwen dat de buren waarschijnlijk denken dat het oorlog is. Net zo snel is het ook weer over. Waarschijnlijk doe ik het helemaal fout, maar voor ons werkt het eigenlijk best goed. We hebben in elk geval geen last van opgekropte gevoelens.”
Lees ook
Stoppen met schreeuwen: zo doe je dat volgens deze moeder >
Sylvia: “Ik heb veel geduld, echt. Een eindeloos huilende baby, een peuter met een driftbui – leuk was anders, maar ik schoot eigenlijk nooit uit mijn slof. Maar nu is mijn zoon zeven en heeft hij een bepaald lachje waarmee hij me het bloed onder de nagels vandaan kan halen.
Bij het ontbijt zit hij vaak te klooien met zijn eten: op de grond gooien, zeuren dat hij iets anders op zijn brood wil, ineens geen korstjes willen eten. Als hij voor de twintigste keer iets te mekkeren heeft of zelfs zijn brood uitspuugt, word ik nijdig. En dan doet hij altijd dat lachje. Ik wéét dat hij het doet om me uit de tent te lokken en ik probeer echt om niet mee te doen, maar man, ik heb mezelf dan gewoon niet in de hand. Gelukkig maakt een schreeuwpartij over het algemeen nog wel indruk op hem en kunnen we daarna enigszins verhit naar school.”
Jolien: “Best oneerlijk, maar ik schreeuw tegen mijn kinderen als ik eigenlijk zelf moe ben, of te druk, of gezeur heb op mijn werk of met mijn man. Dan is het me al snel te veel en als mijn zoon dan voor de zoveelste keer zijn gymtas kwijt is of mijn dochter terwijl we al buiten staan begint te zeuren dat ze per se andere schoenen aan moet, spring ik uit mijn vel.”
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Suzan en Freek hebben op Instagram een ontroerende update gedeeld, vergezeld van een prachtige foto waarop Suzan trots haar babybuik laat zien.
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Het lijkt allesbehalve pais en vree in huize Molkenboer-Meiland. Martien Meiland maakt zich namelijk zorgen over het huwelijk van zijn dochter Maxime en haar man Leroy.
