Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog. Deze week: gamen.
Mijn zoon van negen zou het liefst de hele dag gamen. Hoe meer tegenstanders worden neergeschoten, hoe beter. Ik vind het maar een onzinnige bezigheid, buitenspelen lijkt me veel gezonder. Waar trek ik de grens?
De tantes mogen weliswaar stokoud zijn, ze hebben niets tegen gamen. Integendeel, kinderen doen er waardevolle vaardigheden mee op. Daar mag ook weleens aandacht voor zijn. Hun hand-oogcoördinatie raakt er bijvoorbeeld enorm door verfijnd. Bij het leger rekruteren ze daarom graag gamers (in dit verband vindt u dat misschien geen aanbeveling, maar wij bedoelen het positief). Probeer maar eens te volgen wat uw zoon met zijn vingers op die toetsen doet. Dat lukt u waarschijnlijk echt niet meer. Prijs uw kind de hemel in. Heb oog voor hoe knap de games in elkaar zitten. Als hij zich begrepen voelt, zal hij eerder van u aannemen dat hij hooguit anderhalf uur per dag mag gamen. Vertel dat tante Els een jongen van achttien kent die altijd mocht gamen van zijn ouders, compleet verslaafd raakte en nu in een kliniek zit om af te kicken.
Na zijn game-tijd stuurt u uw zoon naar buiten om te spelen met een bal, takjes en stenen. De kans bestaat natuurlijk dat hij de bal in de bosjes gooit en linea recta naar vriendjes gaat die langer mogen gamen. Probeer de ouders van die vriendjes op andere gedachten te brengen aan de hand van het griezelverhaal van tante Els. Dan kunt u meteen samen opletten dat de jochies geen bloederige games voor boven de veertien spelen. Dat laatste zal niet altijd lukken in huizen waar oudere broers voorhanden zijn. Dat weet Do uit ervaring: haar zoon heeft als puber ontelbaar veel moorden gepleegd in de parallelle werkelijkheid. Do stond er handenwringend naast: “Je weet toch wel het verschil tussen echte oorlog en dit hè? Je weet toch wel dat het in het echt niet leuk is om mensen dood te schieten?” Hij vond het raar dat ze die link legde, voor hem had dat niets met elkaar te maken. Hij is inmiddels 21 en een uiterst vredelievende student die nog maar zelden gamet.
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
In Beste Zangers draaide het afgelopen zaterdag allemaal om zangeres Bente Fokkens (24). De artiesten brachten een ode aan haar muziek én favoriete nummers. Een indrukwekkend optreden van die avond kwam van Laetitia, die als kersverse mama een gevoelige snaar raakte bij zowel Bente als de kijkers thuis.
