Moeder Rhiannon Giles schrijft op Scary Mommy op welke momenten ze vandaag faalde als moeder. En hoe lang het lijstje het ook is, ze voelt zich allesbehalve schuldig.
Lees verder onder de advertentie
Waarom niet? Dat legt ze later uit.
‘Vandaag verloor ik mijn geduld toen mijn dochter de hele weg vanaf de winkels naar huis aan het schreeuwen was.’
‘Ik heb haar rotzooi opgeruimd, omdat ik geen zin had in de driftbui die ze zou kunnen krijgen als ik vraag of ze het zelf kan doen.’
‘Ik heb haar naar kinderprogramma’s met weinig diepgang en vervelende personages laten kijken.’
‘Toen ze zei dat ze een hekel had aan quesadillas (iets wat ze normaal altijd wel eet) heb ik haar kipnuggets gegeven.’
‘Ik gaf ongeïnteresseerd antwoord op haar vragen zonder echt naar haar te luisteren.’
‘Ik gaf toe aan haar driftbui, omdat dit de enige manier was om mijn hersenen het heftige geluid weg te laten filteren.’
‘Ik las artikelen over ‘hoe een goede moeder te zijn’ en ik vroeg me af of die verhalen geschreven worden door leugenaars (of door mensen die nog nooit in de buurt van kinderen zijn geweest).’
‘Ik zat op mijn telefoon omdat ik even wilde ‘ontsnappen’ aan de drukte.’
‘Ik heb geen boekje voorgelezen.’
‘Ik heb haar niet genoeg geleerd over empathie, gelijkheid, feminisme, enzovoorts…’
Rhiannon weet dat kinderen regels, structuur en geduld nodig hebben, maar dit alles gaat nu eenmaal niet zo makkelijk samen. ‘En aan het eind van de dag vraagt mijn dochter om een knuffel. Ze deelt haar snoepjes en vertelt over leuke dingen die ik voor haar doe. Dus weet je? Misschien doe ik het zo slecht nog niet. En anders is er morgen weer een nieuwe dag.’
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Een babyshower: je hangt ballonnen op, koopt een cadeau waarvan je hoopt dat het in de smaak valt en lacht net iets te hard om spelletjes met wc-rollen. Wat je niet verwacht, is dat één babyshower-cadeau de hele sfeer in één klap kan verpesten.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.