Hoewel we als het gaat over stereotyperingen rondom gender van ver komen, valt er nog een hoop te winnen. Een jongetje die het barbiehuis van zijn zus verkiest boven een potje voetbal levert nog vaak opgetrokken wenkbrauwen op.
Deze moeder houdt een pleidooi waarom het juist een goed idee is om jongetjes met ‘meisjesspeelgoed’ te laten spelen.
Volksstammen ouders trekken nog steeds een trukendoos open als blijkt dat hun zoon graag een jurk aan wil of met poppen speelt. Met een slimme afleidingsmanoeuvre (‘Kijk! Een brandweerauto!’) proberen ze hun kind weg te houden van alles wat riekt naar ‘meisjesachtig’. Moeder Amber Leventry vindt dat niet alleen ouderwets, maar gaat nog een stapje verder. ‘Je zoon verbieden om te spelen met poppen, nagellak te dragen, een tutu aan te trekken of zijn haar te laten groeien, is gevaarlijk. Hem belachelijk maken wanneer hij dat wel doet, is mishandeling.’
Lees ook
‘Moet ik mijn zoon toestaan in een jurk naar school te gaan?’ >
‘Als je de keuzes van je zoon bekritiseert op basis van genderstereotyperingen, zegt dit meer over jou dan over je kind’. Volgens Leventry denken veel ouders meteen aan ‘blauw’ zodra op de echo een piemel te zien is. ‘Het jongetje zal avontuurlijk, sterk en stoer worden. Want jongetjes groeien op met het idee dat ze op een dag de kostwinner van het gezin zijn.’
De moeder verduidelijkt dat ouders die hun kind niet verschillende seksuele rollen laten ontdekken, hun eigen angst en schaamte op hun kind projecteren. ‘Je kind plezier ontnemen omdat je vindt dat hij niet met iets zou mogen spelen dat niemand kwetst behalve jouw ego, is walgelijk en egoïstisch. Waarom wil je niet dat je zoon empathie en liefde toont voor een babypop? Wat is er mis mee als een jongetje wil zorgen voor een pop? Als we willen dat mannen opgroeien tot fijne echtgenoten en vaders, moeten we ergens beginnen.’
We leven (nog steeds) in een heterenormatieve maatschappij. Het is volgens Leventry niet gek dat ouders in paniek raken als hun zoon hoge hakken aantrekt of een Barbie wil. Ouders weten dat de kans bestaat dat mensen hun kind dan belachelijk maken omdat de maatschappij probeert mannen en jongens te overtuigen dat vrouwen en meisjes zwakker zijn dan zij. Alles wat niet ‘klopt’ met dat beeld, wordt het mikpunt van spot. ‘Er is een diepgewortelde noodzaak om onze kinderen te beschermen tegen kwaad van buitenaf. Daarom ontmoedigen ouders hun jongens om met ‘meisjesdingen’ te spelen.’
‘Als een jongetje speelt met een pop wordt hij niet gezien als zorgzaam, creatief en lief, maar als zwak. Wij kunnen deze cyclus doorbreken. Koop voor je zoon die theeset, die feestjurk en de glitterschoenen als hij daar om vraagt. Tenzij hij je iets anders vertelt, is de enige conclusie die je daaruit kunt trekken dat hij van roze en glitter houdt. En wat als je kind queer of transgender is? Dan is je kind nog steeds je kind dat onvoorwaardelijke liefde, steun en bescherming nodig heeft. Je kind niet accepteren zoals hij is, jaagt hem richting depressie en zelfbeschadiging. Zoek hulp zodat je de ouder kunt zijn die hij nodig heeft.’
Geef een jongetje de optie om ook met poppen te spelen – zelfs als hij daar niet specifiek om vraagt. Kijk kritisch naar je eigen vooroordelen (en die van je familieleden) en gooi die in de prullenbak, vindt de moeder. ‘Niemand gaat dood aan mannen die een zachtere versie van zichzelf omarmen.’
Bron: Scary Mommy
Meer inspirerende verhalen? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
