Mijn zoontje van zeven jaar heeft vijf tics, soms allemaal tegelijk. Mijn man en ik worden er helemaal gek van en zijn bang dat het nog erger wordt. We hebben geprobeerd het te negeren zodat het vanzelf ophoudt, ook hebben we hem erop geattendeerd zodat hij zich ervan bewust wordt. Het helpt allemaal niet.
ELS EN DO: De buurjongen van tante Els, Tom, zat als kind boordevol tics. Maar echt: boordevol. Hij maakte gekke sprongetjes, knipperde met zijn ogen, haalde continu zijn schouders op, maakte snuifgeluiden, gromde, siste en riep tien keer per uur: “Poep!” Alles wees erop dat hij leed aan het syndroom van Gilles de la Tourette, een neuropsychiatrische aandoening. De ouders van Tom besloten hem niet te laten diagnosticeren. Ze zeiden tegen de school: “Wij hebben een rare zoon, maar we houden van hem zoals hij is, en deze tics horen bij hem.”
Els was dol op Tom. Als hij gromde, kriebelde ze hem in zijn nekje en zei dan: “Tommie, je bent zo’n gek jongetje, weet je dat je dit veertig keer per dag doet? Zullen we er heel even mee stoppen?” Dat werkte dan een kwartier. Nu is Tom dertig. Hij maakt carrière in Washington waar hij lobbyt voor president Trump. Hij heeft nog maar één tic: hij haalt vaak zijn schouders op. Dat kan geen kwaad als je voor Trump werkt, vinden de tantes.
Tom heeft een erg leuke, slimme vriendin en een zoontje van twee. Dat zoontje heeft geen tics, maar dat zegt niet alles, want de ziekte van Gilles de la Tourette openbaart zich bij kinderen tussen vier en elf jaar oud, en is erfelijk.
Bereid u zich erop voor dat de tics van uw zoontje nog wat heviger zullen worden, want het hoogtepunt van de ziekte valt tussen de acht en twaalf jaar. Maar! Bij tachtig procent van de patiënten nemen de tics sterk af rond de adolescentie. Er is maar een piepklein groepje patiënten dat levenslang opgescheept blijft met de heftigste verschijnselen van het syndroom. De kans dat uw zoon bij die groep hoort is dus klein. Als hij achttien wordt kan hij nog wel wat lichte tics hebben. De kans dat hij die houdt is groot, maar daar valt uitstekend mee te leven, zoals Tom bewijst.
P.S. Tics nemen toe onder spanning. Dat zagen we op Koningsdag 2016 bij prinses Alexia, toen er miljoenen mensen naar haar keken. Daar zouden wij ook een tic van krijgen, net als de rest van Nederland.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
