Mijn zoontje van zeven jaar heeft vijf tics, soms allemaal tegelijk. Mijn man en ik worden er helemaal gek van en zijn bang dat het nog erger wordt. We hebben geprobeerd het te negeren zodat het vanzelf ophoudt, ook hebben we hem erop geattendeerd zodat hij zich ervan bewust wordt. Het helpt allemaal niet.
ELS EN DO: De buurjongen van tante Els, Tom, zat als kind boordevol tics. Maar echt: boordevol. Hij maakte gekke sprongetjes, knipperde met zijn ogen, haalde continu zijn schouders op, maakte snuifgeluiden, gromde, siste en riep tien keer per uur: “Poep!” Alles wees erop dat hij leed aan het syndroom van Gilles de la Tourette, een neuropsychiatrische aandoening. De ouders van Tom besloten hem niet te laten diagnosticeren. Ze zeiden tegen de school: “Wij hebben een rare zoon, maar we houden van hem zoals hij is, en deze tics horen bij hem.”
Els was dol op Tom. Als hij gromde, kriebelde ze hem in zijn nekje en zei dan: “Tommie, je bent zo’n gek jongetje, weet je dat je dit veertig keer per dag doet? Zullen we er heel even mee stoppen?” Dat werkte dan een kwartier. Nu is Tom dertig. Hij maakt carrière in Washington waar hij lobbyt voor president Trump. Hij heeft nog maar één tic: hij haalt vaak zijn schouders op. Dat kan geen kwaad als je voor Trump werkt, vinden de tantes.
Tom heeft een erg leuke, slimme vriendin en een zoontje van twee. Dat zoontje heeft geen tics, maar dat zegt niet alles, want de ziekte van Gilles de la Tourette openbaart zich bij kinderen tussen vier en elf jaar oud, en is erfelijk.
Bereid u zich erop voor dat de tics van uw zoontje nog wat heviger zullen worden, want het hoogtepunt van de ziekte valt tussen de acht en twaalf jaar. Maar! Bij tachtig procent van de patiënten nemen de tics sterk af rond de adolescentie. Er is maar een piepklein groepje patiënten dat levenslang opgescheept blijft met de heftigste verschijnselen van het syndroom. De kans dat uw zoon bij die groep hoort is dus klein. Als hij achttien wordt kan hij nog wel wat lichte tics hebben. De kans dat hij die houdt is groot, maar daar valt uitstekend mee te leven, zoals Tom bewijst.
P.S. Tics nemen toe onder spanning. Dat zagen we op Koningsdag 2016 bij prinses Alexia, toen er miljoenen mensen naar haar keken. Daar zouden wij ook een tic van krijgen, net als de rest van Nederland.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
