Beeld: Shutterstock
Mijn zoon van acht voetbalt, hockeyt en tennist graag op straat, maar zodra hij het in clubverband doet wil hij er na een paar weken mee stoppen. Nu zit hij op tennis, en heeft hij buikpijn voor elke training of wedstrijd. Moeten wij hem dwingen toch het seizoen af te maken?
Els en Do: Bij sportclubs hoort een ratrace die je niet op straat hebt. Je moet een kritische coach plezieren en hebt te maken met een publiek dat juicht of commentaar geeft. Je moet ervan houden. Dat doet uw zoon dus niet. Maar hij moet wel leren dat je verplichtingen hoort na te komen. Wij vinden dan ook dat u hem inderdaad naar de tennisclub moet slepen tot het eind van het seizoen.
Lees ook
‘Onze zoon (11) is gescout voor de Ajax-academie, maar hij wil liever bij zijn eigen club blijven’ >
Do denkt bij het woord ‘slepen’ aan haar teckels Kees en Piet, die zelden mee willen lopen. Helaas kunt u bij uw zoon geen hondenriem aan zijn nekje bevestigen. Toch is de vergelijking nuttig: Kees en Piet lopen namelijk wel door als Do ze een koekje in het vooruitzicht stelt.
Bij uw zoon wordt het koekje de Scouting. Als u het goed aanpakt kunt u er een hele trommel mee vullen. Scouting is ook een club, maar dan anders. Scouts doen geen wedstrijden, maar spannende spelletjes. Je kunt er klimmen, zeilen, kanoën, modelvliegtuigen bouwen en leren overleven in het bos. Prijzen zijn er ook, maar die kan iedereen behalen. Insignes, waterwerkdiploma’s, gouden wings, awards – uw zoon zal er zijn hele scoutinguniform mee kunnen behangen.
Als u hem aan het watertanden hebt gekregen zegt u: “Eén ding: scouts moeten altijd doen wat ze beloven. Ze laten hun team niet in de steek omdat ze geen zin meer hebben.” Dat begrijpt hij ongetwijfeld. Desnoods begint u over Kees en Piet, die toch mee moeten lopen, ook al hebben ze er geen zin in. Anders komen ze nooit thuis waar de koekjestrommel wacht.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
