Onze zoon (11) is zo goed in voetballen dat hij onlangs is gescout voor de Ajax-academie. Dat vindt-ie best leuk, maar hij wil liever bij zijn eigen club blijven. Ik begrijp dat wel, maar mijn man vindt dat hij niet zo slap moet doen.
Lees verder onder de advertentie
Dank het universum op uw knieën. Wij vinden uw zoon niet slap, maar sterk. Een jongen die in deze narcistische tijden waarin elk kind beroemd en rijk wil worden, doodleuk zegt: ik wil gewoon lol hebben met mijn vrienden en lekker achter een bal aan rennen. Een jongen die liever een leuk leven heeft dan een (piepkleine) kans op vele miljoenen op de bank.
Het heeft trouwens geen zin hem naar de Ajaxacademie te sturen. Al voetbalt hij de sterren van de hemel, hij zal nooit profvoetballer worden. Daarvoor moet je maar één doel voor ogen hebben: profvoetballer worden. Je hebt van die jongetjes en meisjes die als dolle stieren het veld op rennen en altijd willen winnen. En zelfs zij maken weinig kans dat hun profvoetbaldroom bewaarheid wordt.
Lees verder onder de advertentie
Uw zoon behoort duidelijk niet tot die categorie fanatiekelingen. Ontneem hem zijn voetbalplezier niet en laat hem lekker bij zijn clubje. Daar zal eeuwige roem zijn deel zijn. Hij zal nog generaties lang bekendstaan als de jongen die de club heeft geprefereerd boven Ajax.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.