Beeld: Canva
De kinderhulplijn wordt gebeld. Een kind van 10, dat gepest wordt. Hij moet het even kwijt, maar papa en mama zijn altijd al zo druk en moe… Dus vertelt hij hen niets. En belt hij liever… een volslagen onbekende.
Juist daarom is het zo belangrijk dat kinderhulplijnen er zijn. Maar ze merken een toename: steeds meer kinderen bellen. Vooral kinderen tussen de tien en veertien zoeken hulp, maar zelfs kinderen onder de tien praten al over wanhoop en sombere gedachten.
Veel van de kinderen vertellen thuis niet wat er speelt. Waarom? Omdat ze hun ouders willen beschermen.
Leo Hede, manager bij Kids Helpline (de Australische Kindertelefoon), ziet het dagelijks. Kinderen die zeggen dat ze hun ouders niet onbetrouwbaar of onveilig vinden, maar ze zien hoe stressvol hun leven al is. “Ze willen hun ouders niet nóg meer belasten”, zegt Hede.
Kinderen hebben vaak broertjes of zusjes om wie veel zorg draait, of ze merken dat thuis de agenda altijd overloopt. Dus proberen ze het zelf op te lossen. Uit liefde voor hun ouders. En uit angst om de boel ‘erger’ te maken. Maar ondertussen voelen ze zich steeds machtelozer.
Volgens de hulplijn gaat pesten allang niet meer alleen over scheldwoorden. Kinderen praten over:
Ze vertellen dat ze niet meer naar school durven. Dat niemand luistert. Dat ze zich alleen voelen. Wat ze het liefst willen? Gezien worden. Serieus genomen worden. Veiligheid.
De gesprekken die het meest bij hulpverleners blijven hangen zijn die waarin kinderen zeggen dat ze álles al geprobeerd hebben – met school praten, met vrienden, soms zelfs met ouders – maar dat er niets verandert. Dan voelen ze zich pas écht alleen.
Een gesprek begint vaak niet eens met: “Ik word gepest.” Het begint met: “Ik ben zo verdrietig,” of “Ik voel me alleen.” Pas later blijkt dat pesten de kern is. Daarna kijkt een medewerker samen met het kind hoe het dit kan bespreken met ouders en school.
Maar wat vooral duidelijk wordt: kinderen voelen haarfijn de emoties van volwassenen aan. Als ouders gestrest, boos of bang reageren, klappen kinderen dicht. Ze voelen zich ’te veel’.
Volgens experts draait het bij ouders om één ding: een veilige plek creëren. En dat begint met: luisteren. Niet meteen in de stand “ik fix dit voor je”. Niet dreigen met telefoons afpakken, de juf bellen of een gesprek eisen.
Maar eerst:
Kinderen zeggen namelijk vaak dat ze afhaken op de paniekreactie van ouders. Die is logisch – pesten raakt direct je oergevoel – maar maakt een kind nóg angstiger om iets te delen.
Expert Kim Harper vertelt aan Mamamia: “Ouders hebben de neiging om meteen in de ‘oplosser’-modus te schieten en in paniek te raken. Wat we van ouders willen, is dat ze luisteren. We willen dat ze rustig blijven en we willen ze helpen om die veilige, stabiele en betrouwbare teamspeler in het leven van hun kind te zijn. We willen hen helpen luisteren, contact maken en hun kinderen helpen hun emoties te uiten.”
Ouders die rustig blijven, geven hun kind het gevoel dat het serieus genomen wordt en dat ze samen een team vormen. En dán kom je ergens.
Een kind verwacht niet dat ouders álles meteen oplossen. Het wil:
De strijd tegen pesten begint dus niet op school. Niet online. Maar thuis — aan de keukentafel — bij ouders die ruimte maken voor wat hun kind niet durfde te zeggen.
Het voorkomen en aanpakken van pesten vraagt blijvende aandacht. Stichting School & Veiligheid moedigt scholen daarom aan om te werken aan een veilige en fijne leeromgeving voor leerlingen. Je leest er hier meer over.
Bron: Mamamia
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Iedereens postpartum ervaring is anders, de ene zit op een roze wolk, de ander ligt helemaal in de kreukels. Maar wat deze pas bevallen vrouw meemaakte, slaat echt alles. En het heeft alles te maken met haar man en zijn moeder…
