Kek Mama-columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: ziek zijn.
Bij ons in huis is zelden iemand ziek, en al helemaal niet lang. Als dat dan toch voorkomt, is het direct een spektakel van homerische omvang. Uit alle hoeken en gaten worden medicijnen opgeduikeld, veelal ver over de houdbaarheidsdatum, en iedereen draaft zenuwachtig af en aan met bouillon, raketijsjes, kruiken en ijszakken. De zieke mag naar hartenlust klagen over ieder pijntje en rillinkje – zo vaak kan dat immers niet. Er wordt dan ook optimaal van dit recht gebruik gemaakt en wij zijn dus allemaal verschrikkelijke zieken.
Tegelijk weten we natuurlijk best hoe goed we het hebben. Het kan je ook overkomen dat je kind ernstig ziek wordt. Zoals Willems vriendje Bo, die een hersentumor had, goddank operabel en behandelbaar, maar: wat een hel. Natuurlijk allereerst voor Bo die een operatie, bestralingen en chemo moet meemaken, maar ook voor zijn ouders en broertjes, die nog jaren moeten leven tussen hoop en vrees. En of dat niet genoeg is, staat het hele gezinsleven compleet in het teken van die jongen en zijn ziekte. De angst, de verzorging, de ziekenhuisbezoeken, je sterk houden voor je andere kinderen, die er immers ook nog zijn. We hebben van redelijk nabij meegemaakt hoe dit gezin zich door die afschuwelijke tijd heeft heen gevochten en geloof me: dat verdient alleen maar oneindige bewondering. Kinderen maken je zó kwetsbaar. De eerste mevrouw Heemskerk en ik hebben ooit een horrorweek gehad omdat zoon Pieter een moeilijk aantoonbare vorm van pfeiffer onder de leden had. Voor alle zekerheid werden we toch maar doorverwezen naar het VU om leukemie uit te sluiten.
In de dagen voorafgaand aan die afspraak werden we langzaam gek. En het werd er niet veel beter op toen we op de uitslag zaten te wachten op die afdeling vol doodzieke kale kindjes. Gelukkig was er toevallig een buurman, zijn kind hád leukemie, die ons gerust probeerde te stellen. En ook nog hartstikke blij voor ons was toen de uitslag goed bleek te zijn. Wát een held. Het is zo’n ding waar je liever niet aan denkt, maar eigenlijk af en toe aan zou móeten denken: je kind kan ook zomaar ziek worden. En je zou dus eigenlijk elke dag dankbaar moeten zijn dat het gezond en wel is. Ook als je het het liefst achter het behang zou willen plakken. Er zijn niet veel dingen waar ik voor bid, maar wel dat mijn kinderen niets ernstigs overkomt. Daarom zeg ik ‘voorzichtig’ als de jongste het verkeer in fietst. Daarom denk ik stiekem ‘voorzichtig’ als de twee oudsten alles doen wat God verboden heeft. En daarom denk ik ‘dankjewel’ als het ook deze winter bij een griepje blijft.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
