‘Ik wilde nooit een stiefkind, maar ben er nu dolblij mee’

Als kind had Diana een stiefvader en ze daar was ze niet blij mee. ‘Het voelde altijd alsof hij me werd opgedrongen’, herinnert ze zich. Toen ze zelf ging scheiden van haar man en een alleenstaande moeder werd, was ze vastbesloten om alleen te daten met mannen zonder kinderen.

‘Ik was bang dat kinderen net zo zouden denken als ik vroeger. Bovendien zag ik het totaal niet zitten om een band te moeten opbouwen met kinderen van een ander. Met mijn eigen kinderen, een carrière, sociaal leven en huishoudelijke verplichtingen had ik al genoeg aan m’n hoofd. Er was geen ruimte voor nóg een verantwoordelijkheid.’
 

Zelfde level

Maar toen kwam ze haar huidige man tegen. ‘Hij was de eerste date die kinderen had. En het fijne was: we konden praten over onze ervaringen als ouder', zegt ze. Met een eerdere date had ze een relatie gekregen, maar die liep stuk – juist omdat die man geen vader was.

Lees ook:
‘Stiefmoeder zijn is nog zwaarder dan moeder zijn’ >
 

‘Ik was erachter gekomen dat mijn nieuwe partner ook een ouder moest zijn. Alleen dan zit je op hetzelfde level. Je kunt niet weten hoe het is om kinderen te hebben – laat staan een alleenstaande ouder te zijn – tenzij je het zelf hebt meegemaakt.’
 

Cadeau

Hoewel Diana er altijd tegenop zag om een band op te bouwen met eventuele stiefkinderen, had ze meteen een klik met haar stiefdochter. ‘Ik realiseerde me dat ik ongelijk had gehad. Een bonusdochter, zoals ik haar noem, is helemaal geen verantwoordelijkheid. Ik hoef namelijk geen verwachtingen van haar te hebben en zij heeft zeker geen verwachtingen van mij. Ze heeft al twee ouders die van haar houden en haar alles geven wat ze nodig heeft, ik ben gewoon extra.’

Diana begrijpt nu niet waarom ze nooit open stond voor stiefkinderen. ‘Waarom dacht ik altijd dat het als een last zou voelen? Mijn stiefdochter voelt als een cadeau. En daarbij komt: mijn kinderen hebben er een bonusvriendin – of hoe je het ook wilt noemen – bij.’