Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog.
Ik sta alleen voor de opvoeding van mijn vierjarige zoon. Voor mijn werk moet ik drie weken naar het buitenland. Mijn moeder is bereid op mijn zoontje te passen. Oma en kleinzoon zijn dol op elkaar. Toch wil ik de opdracht teruggeven, omdat ik mijn kind niet zo lang alleen wil laten. Mijn baas vindt dat niet prettig.
In 1920 kreeg Do’s oudtante Marguerite bronchitis. Ze was twee jaar oud. ‘Het werd zo hevig dat mama haar in een deken gewikkeld naar Doorn bracht’, schreef haar zusje Alice tachtig jaar later. ‘Daar onderging ze twee jaar lang een Spartaanse behandeling in sanatorium Woudhuis, onder leiding van de strenge zuster Fladderak. ’s Zomers en ’s winters slapen met open bovendeur, elke ochtend wassen met ijskoud water en dan zonder te zijn afgedroogd weer on der de dekens. Geen speelgoed, opgezwollen winterhanden, bewaakt door een herdershond, alleen van de lieve werkster juffrouw Kien kon ze wat menselijke warmte verwachten.’
De moderne kinderpolitie zou graag de tanden hebben gezet in deze zaak. Terecht. (Tante Marguerite is overigens niet knettergek geworden. Ze trouwde een Franse herenboer en zwaaide zestig jaar met vaste hand de scepter over hun bedrijf.)
Als u de opdracht aanneemt laat u uw zoon niet twee jaar over aan de kille zuster Fladderak, maar drie weken aan zijn liefhebbende oma. Dat moet kunnen. Reis af en geniet van alle nieuwe ervaringen op uw pad. Waarna u extra geniet van uw zoontje. Absence makes the heart grow fonder, zeggen de Engelsen – als we niet bij onze geliefden zijn gaan we nog meer van elkaar houden. En u houdt al zo veel van uw zoontje. Bedenk in welke hemel u belandt na uw trip!
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
