Beeld: Unsplash
De ene dag kruipt jouw kind bij je op schoot en wil-ie knuffelen; het andere moment ben je de meest onaardige moeder ter wereld. Van ‘ik doe het zelf wel!’ naar ‘wil je me helpen?’ binnen een minuut. Waarom nu toch al die tegenstrijdigheden? Don’t worry, het is de leeftijd. Jouw negenjarige zit midden in de overgang van kind naar tiener.
Er is opeens meer dan ‘ik’ en de mooie, veilige wereld. Een gezonde ontwikkeling maar wel een heftige waar jouw kind, maar ook jij als ouder doorheen moet.
Tijdens deze fase, die in de antroposofie ook wel ‘de val uit het paradijs wordt genoemd’ wil jouw kind zelfstandig worden. Maar toch ook weer niet. Het wil alles zelf doen. Maar toch ook weer niet. Het wil alleen zijn en heeft behoefte aan privacy. Maar toch ook weer niet. En het wordt emotioneel een stukje groter. Maar toch ook weer niet. Waar dat door komt? Tot de leeftijd van ongeveer acht jaar, is de hele wereld voor het kind een groot geheel. Alles is met elkaar verbonden en de wereld bestaat alleen uit henzelf en de mensen om hen heen. Alles is een grote speeltuin waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar loopt.
Zodra kinderen ouder worden, worden ze zelfstandiger en onafhankelijker. Ze kunnen lezen, kijken het nieuws en praten meer met anderen. Ze komen tot het besef dat de wereld eigenlijk veel groter is en dat ze daar onderdeel van zijn. De buitenwereld komt op negenjarige leeftijd pas echt binnen en het is opeens zij tegen de wereld. Het is letterlijk wiebelen tussen twee werelden en dat levert een hoop frustratie op. Deze leeftijd beschrijft ook wel goed als de twilight zone tussen kind zijn en tiener worden. Aan de ene kant willen ze dolgraag bij het oude vertrouwde blijven, maar aan de andere kant is die nieuwe wereld toch ook wel heel interessant. De vrijheid die ze krijgen voelt aantrekkelijk, maar tegelijkertijd is het binnen de muren ook nog wel heel veilig.
Lees ook – ‘Kinderen horen op de basisschool nog geen huiswerk mee te krijgen
Niet alleen qua gevoelens gaat er een wereld voor ze open. Ook om hen heen kan het wat gaan rommelen. In de klas kan er nu opeens sprake zijn van gevormde groepen, buitensluiten, geheime clubjes en pesterijen. Iedereen is zijn plek aan het zoeken en ze ontdekken dat ze niet alleen maar naast, maar ook tegenover elkaar staan. De negenjarigen ontdekken de onderlinge verschillen en dat gaat van kledingstijl tot muzieksmaak en van interesses tot prestaties. Kinderen krijgen een eigen mening, maar moeten ook opeens leren omgaan met jaloers gedrag. Vriendschappen die al jaren duren kunnen voorbijgaan en andere vriendschappen krijgen een grotere betekenis. De emoties gaan van links naar rechts en het is niet niks om daar mee te moeten dealen.
Terwijl het op negenjarige leeftijd dus flink aan het rommelen is qua zelfbeeld en emoties, wordt het op school ook nog eens lastiger. De meeste kinderen van deze leeftijd beginnen aan de bovenbouw en dat betekent vaak (meer) huiswerk, uitbreiding van vakken, spreekbeurten en zelfs entreetoetsen als voorbereiding op het voorlopig schooladvies. Sommige scholen voorspellen zelfs al voorzichtig een uitslag aan het eind van het schooljaar.
Alle tegenstrijdigheden, emoties en confrontaties kunnen ervoor zorgen dat je je als ouder enorm gefrustreerd en machteloos voelt. Want wat willen ze nu en waar doe je goed aan? Voor negenjarigen is het nu vooral heel belangrijk om gehoord en gesteund te worden. Laat ze maar los om de wijde wereld in te trekken en alles te ontdekken, maar vang ze op als dat nodig is. Jouw kind kan misschien wat brutaler, dwarser en moeilijker worden omdat ze zich afreageren op degene die het dichtste bij hen staan. Probeer de emoties er te laten zijn, praat erover, maar blijf ook gewoon je grenzen stellen. Ook dat hoort erbij in de echte wereld. En denk mee in praktische oplossingen. Ze hebben nog graag de handvatten die jij als ouder kunt bieden. Ondersteun jouw kind waar nodig, blijf over de schouder met ze mee kijken en denken en bouw mee aan het zelfvertrouwen. Dan wordt het hopelijk een zo zacht mogelijke landing tijdens de val uit het paradijs. Maar gelukkig is het echte leven ook best mooi. Dat gaan ze na de realitycheck zelf ontdekken. Bron: Happinez, JM Ouders, Adiona, Praktijk Schot, Dietz Coaching. Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
