Als blogger Jessica Franklin haar nagellak opruimt, vraagt haar 3-jarige zoontje of ze ook zijn nagels wil lakken. Geen probleem. Over de discussie die daarop ontstaat, schrijft de moeder een treffende post.
Lees verder onder de advertentie
Na het lakken van de nagels van haar peuter deelt Jessica een kiekje hiervan op Facebook. Het levert haar veel likes en complimentjes op, maar haar schoonzus geeft een andere reactie: ze zegt dat haar man – Jessica’s broer – boos zou worden als zij de nagels van haar zoontje zou lakken.
Jessica vraagt haar broer om opheldering: ‘Ik stuurde hem de foto van mijn zoon, en hij reageerde bezorgd. Hij was bang dat mijn zoontje, door mee te doen aan typisch vrouwelijke bezigheden, hierdoor later in zijn leven verward zou raken. We hadden een lang gesprek waarin we onze totaal verschillende visies over gendernormen in onze maatschappij – en welke rol deze wel of niet zouden moeten spelen in de opvoeding – bespraken,’ schrijft Jessica op Scary Mommy.
Lees verder onder de advertentie
Negatieve reacties
‘Eerlijk is eerlijk, ik ben soms wel bang dat mijn zoon later verward is, maar niet over zijn gender,’ schrijft Jessica. ‘Ik ben bang voor de negatieve reacties die hij wellicht van anderen krijgt als hij simpelweg iets doet of draagt wat hij zelf fijn vindt. Kinderen zijn wie ze zijn, en hun mogelijkheden beperken maakt ze alleen maar ongelukkig.
Lees verder onder de advertentie
Ik neig nog steeds naar typische jongensdingen voor mijn zoon en typische meisjesdingen voor mijn dochter, maar ik zal mijn kinderen nooit zeggen dat ze iets niet mogen doen of hebben omdat het voor het andere geslacht is bedoeld (met logische dingen wat betreft hun anatomie uitgezonderd).’
Volgens Jessica wordt er met twee maten gemeten: ‘Het is interessant dat er steeds op wordt gehamerd dat meisjes alles kunnen doen wat jongens ook kunnen, maar dat er nog steeds een stigma rust op jongens die iets willen doen dat beschouwd wordt als ‘voor meisjes.’’
Ze sluit af met een oproep aan andere ouders: ‘Ik smeek ouders en verzorgers om een stapje terug te doen en zich af te vragen of de kleding, het speelgoed, de activiteiten en karaktertrekjes echt specifiek bedoeld zijn voor die ene helft van de bevolking. Vooruitgang ontstaat wanneer we onze normen ter discussie stellen en degenen die ons als maatschappij niet helpen, gaan uitdagen.’
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.