Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
De dochter van een vriendin werd voor het eerst ongesteld. Elf is ze. Ik proestte van schrik mijn wijn uit toen ze het vertelde. Zo jong? Maar elf schijnt niet meer jong te zijn om te menstrueren. “Echt. Ze heeft al grotere borsten dan ik. Die kinderen zijn zo vroegrijp tegenwoordig.”
Wist ik veel. Nou ja, ik kom niet helemaal uit een ei en ik lees natuurlijk weleens wat over hormonen die steeds vroeger schijnen te ontwaken, maar ik heb doorgaans maar één reactie op dit soort verhalen: vingers in mijn oren en keihard Triggerfinger zingen. Of Nirvana. De volledige Bohemian rhapsody desnoods. Muziek in elk geval waarmee je alle geluid kunt overstemmen.
Ik wil het niet horen. Ja, ik weet dat ik kinderachtig ben maar laat mij alsjeblieft nog even in de ontkenningsfase. Mijn jongens worden groot en ze gaan later tongen en nat dromen en seksen, maar ik wil er nog niet aan. Dat zachte kindervel. Die oksels die nog ruiken naar honing in plaats van puberaal bunzingzweet. Straks krijgt-ie er haar op. Iew. Ik ben er niet aan toe.
Lees ook
Praten met je kind over seks: zo doet moeder Joan dat >
In dat opzicht heb ik aan Miró een goeie, want seks, pubers en hormonen, hij vindt het allemaal nog bijzonder raar. Al vraagt hij er soms voorzichtig naar. Laatst was ik er toch maar eens voor gaan zitten. Hij wilde weten hoe je nou precies een baby maakte. Ik vertelde over eitjes en zaadjes en over hoe die bij elkaar kwamen. “Is dat dan seksen?” vroeg hij, zijn neus een beetje opgetrokken. Ik knikte. “Yep. Dus als mensen een kindje willen, dan hebben ze seks”, vertelde ik. “En ze doen het trouwens ook als ze geen kinderen willen, want het is heel leuk en fijn.”
Ah. Ja. Oké. Miró knikte. Hij had het helemaal begrepen. Fijn. Ik stond op, tevreden over mijn eigen uitlegkwaliteiten. Toen stelde Miró in mijn rug nog één vraag. “Maar, mam? Hebben papa en jij dat dan ook een keer gedaan?”
Enfin. Niet begrepen dus. Sindsdien probeer ik het af en toe rustig nog eens uit te leggen. Maar dan brult hij: “Iew!” en steekt hij zijn vingers in zijn oren om keihard Ariana Grande te blèren. Just let me love you, let me love you.
Hij heeft nog geen flauw benul wat-ie zingt. Godzijdank. Want het gaat al snel genoeg.
Deze column staat in het Kek Mama 07-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
