Beeld: Getty
Aisha Scheuer (bekend van DIWMOTZ) heeft een relatie met Marleen en kreeg met haar ex-vrouw zoon Shai (6). Voor Kek Mama schrijft ze iedere maand een column over het ouderschap van een zoon met twee moeders.
Een oudere dame kijkt Shai na terwijl hij richting het toilet huppelt. ‘Wat lijkt hij toch op u,’ zegt ze glimlachend. Ik voel me trots want ik heb Shai niet gebaard. Wel hebben we zorgvuldig een donor geselecteerd op mijn uiterlijke kenmerken. Mijn argument hiervoor was “dat ik echt niet met een blond kind over straat zou gaan”. Wist ik veel dat hij blond zou worden.
Dat hij op mij lijkt komt dan ook vooral doordat we allebei bruine ogen hebben en hij mij mama noemt. Dat gegeven maakt al gauw dat mensen denken dat ik zijn biologische moeder ben en daarom is het voor een buitenstaander heel erg logisch dat wij op elkaar lijken. Technisch gezien zijn we beiden kwart Aziatisch maar biologisch gezien is het onmogelijk om een gelijkenis te vinden.
Toen mijn ex-vrouw zwanger was van Shai bekroop mij de angst dat ik hem niet als mijn kind zou zien. Ik werkte in de kinderopvang en heb jarenlang ervaring met kinderen. Wat als hij werd geboren en het voelde als een “dagverblijfkind”? Wat als hij totaal niet op mij lijkt en ik geen raakvlakken met hem zou hebben? Wat als ik hem niet leuk zou vinden? Die kans achtte ik in mijn paniek heel groot want ik ben immers niet de biologische moeder.
Toch neemt hij onbewust een hoop van mij over; vrienden zeggen bijvoorbeeld dat hij danst zoals ik. Of dat een zegen is weten we nog niet, maar het uiten van je vreugde op de manier zoals wij dat doen geeft wel een fijn gevoel. Hij heeft mijn humor, iets dat onvermijdelijk is als je door mij wordt opgevoed, want ik neem het allemaal niet serieus. Na zes jaar went dat vanzelf.
Een andere overeenkomst is dat we beiden niet houden van vieze dingen. Iets dat hij onmogelijk van mij heeft kunnen kopiëren want in zijn babytijd leerde ik hem vooral dat vies zijn niet erg is. Later merkte ik dat zijn gezicht vaak betrok als hij pastasaus aan zijn vingertop voelde. Nu is hij zes en zoeken we zelf oplossingen voor onze vieze-handen-angst. We knoeien niet en houden onze handen het liefste schoon.
Stel je voor dat je met je vinger door een chocoladepastapot gaat, wij gruwelen bij de gedachte. Nee, wij pakken een theelepel en schrapen net zo lang tot we het laatste restje eruit hebben gepeuterd. Als we een ijsje eten doen we dat snel, zodat het niet kan smelten over je vingers. Shai vermijdt waterijsjes zelfs omdat hij daarvan het tempo van het smelten niet kan bijhouden. We delen onze ervaringen, brengen elkaar op ideeën en liggen heerlijk op één lijn als het gaat om plakvingers en het niet hebben ervan.
Het is dus niet biologisch bepaald op wie je lijkt. Niet zo gek, want ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik precies dezelfde manier van preken heb als mijn (stief)vader tegen Shai. Ik merk dat de normen en waarden je maken tot wie je bent en dat je opvoeding daar een grote rol in speelt. En ik merk dat ik daarom bijna uit elkaar plof van geluk als iemand zegt dat Shai op mij lijkt. Omdat ik hem, samen met zijn andere moeder, maak tot wie hij is.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
