Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Schilderen op muren, kostuums maken van witte doeken, tekenen op de trap. Ons huis was vroeger echt een Pippi Langkoushuis. Mijn moeder moedigde elke vorm van creativiteit aan. In een gezin met dertien kinderen zorgde dat voor de nodigde chaos: overal verf, tekeningen en vooral veel kleurrijke muren.
Wat ik hiervan heb meegekregen en meeneem in de opvoeding van Xess? Alles is mogelijk, geen fantasie is te groot. Ik vind het belangrijk dat Xess zijn ideeën en fantasieën kan uiten. Dat hij zijn eigen creaties en daardoor zichzelf als persoon waardeert. Dit maakt hem een krachtig en zelfverzekerd kind. Vorige week vroeg Xess nog aan mij of hij met een vriendje hutten mocht bouwen in huis. Mijn antwoord: “Let’s do it!”
Uit mijn jeugd heb ik veel mooie dingen gehaald, die probeer ik nu terug te laten komen in hoe ik Xess opvoed. Toch is het nu een heel andere tijd en een andere situatie. Ik groeide op in een groot gezin dat naar Nederland kwam en een nieuw leven moest opbouwen.
Voor mijn moeder was dit zwaar. We spraken geen Nederlands, moesten naar een nieuwe school en kwamen in een nieuwe omgeving te wonen. Mijn moeder deed het allemaal in haar eentje en wilde voor ons een stabiele toekomst. Zij stimuleerde ons om goed te leren en een goede baan te zoeken. Acteren was wat dat betreft niet echt het vak dat zij voor ogen had voor mij. Dit maakte mij als jong meisje verdrietig. Misschien gaf het mij juist die drive om te laten zien dat ik het wel kon.
Lees ook – ‘Ik kan de druk ervaren dat ik alles goed wil doen’ >
In de opvoeding met Xess zie ik hierin wel een verschil. Wat Xess ook wil worden, ik moedig alles aan. Ik wil dat hij weet dat je alles kunt worden, zolang je er maar je hele hart in stopt en er volledig voor gaat.
“Gezellig was het altijd, maar nu eet ik toch liever met Xess aan tafel”
Ook vind ik het fijn om samen aan tafel te eten, te kletsen over de dag en lang na te tafelen. Dat zijn dingen die ik vroeger niet meekreeg. Het was zo’n chaos bij ons in huis. De tafel lag altijd vol met tekeningen, knutselspullen en papieren. Het was letterlijk: pak een bord, schep macaroni op en zoek een plekje in huis op de grond. Gezellig was het altijd, maar nu eet ik toch liever met Xess aan tafel.
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2023, verkrijgbaar in de winkel vanaf 4 juli.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.