Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Afgelopen week was ik met Amerikaanse vrienden aan het eten toen ik de vraag kreeg of ik goed was in tennis. Mijn antwoord: ‘Mja wel oké, ik speelde vroeger veel tennis, maar ik heb het al een aantal jaren niet meer gedaan’. Hierop antwoordde een vriend uit LA: ‘What kind of answer is this? Just say yes I rock tennis!’ Hij vond mij veel te bescheiden. Op dat moment voelde ik me weer echt Nederlands. Wij, Nederlanders, schreeuwen het niet van de daken wanneer we een prijs hebben gewonnen of ergens goed in zijn. Hier in Amerika wel. Of dit nu arrogantie van de Amerikanen is of nuchterheid van de Nederlanders… het heeft beide wel zijn charme vind ik.
Lees ook – ‘Als moeder wil ik Xess supporten en tegelijkertijd beschermen’
Die Nederlandse nuchterheid wordt toch wel duidelijk wanneer je in het buitenland bent. Ik merkte het vooral toen ik in Italië woonde. De eerste keer dat een Ferrari mij voorbij reed en mensen naast mij op de stoep begonnen te klappen en te roepen ‘Bravo, bravo’, stond ik versteld. Er zit vast een Italiaanse bekendheid in de auto, dacht ik. Maar dit bleek niet het geval. Mensen op straat keken met bewondering naar de man achter het stuur, de man die zich deze dure auto kon veroorloven. Ook al kende ze hem niet, ze juichten hem toe. Ze juichten succes toe. Als je in Nederland in zo’n auto voorbij rijdt, krijg je eerder naar je hoofd dat je een opschepper bent. ‘Want doe maar gewoon normaal.’
“Er zit vast een Italiaanse bekendheid in de auto, dacht ik”
Ergens vind ik het ook wel inspirerend dat in andere landen, zoals in Amerika en Italië, mensen elkaar zo toejuichen wanneer ze iets bereikt hebben. Nu hoeven mensen naar mijn mening niet te klappen als iemand met een mooie auto door de grachten van Amsterdam rijdt, maar we mogen elkaar wel wat meer complimenten geven en onszelf wat meer credits. Mijn nieuwe antwoord: Ja, ik ben goed in tennis! Ik doe het al vanaf jongs af aan en vind het megaleuk om te doen!
Yolanthe zet zich met haar stichting Free A Girl in om kinderen in een veilige wereld te laten opgroeien, zonder seksuele uitbuiting. Wil jij een steentje bijdragen? Koop dan de Cabau X Free A Girl Hoodie en strijd mee.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.