Ik interview BN’ers voor mijn werk. Dat zijn vaak hele leuke mensen, alleen trekken ze zich doorgaans niet zoveel van mijn werktijden aan. Lees: ze willen vaak op onmogelijke tijdstippen gebeld worden. Dat ik ook weleens een dag met mijn dochter ben en dan niet werk, daar hebben ze al helemaal geen boodschap aan.
Lees verder onder de advertentie
Nu was er weer een BN’er-meneer die absoluut alleen maar op woensdag kon bellen, de dag dat ik mijn met dochter ben. Ik besloot het telefonische interview dan maar tijdens mijn dochters dutje te doen. Eigenlijk gaat dat enorm tegen mijn principes in. Je moet namelijk helemaal niks tijdens de dutjes van je kind willen doen. Die dutjes staan er namelijk om bekend dat ze op elk willekeurig moment afgelopen kunnen zijn. Als er op dat moment precies een BN’er zijn diepste zielenroerselen over je aan het uitstorten is, is dat op z’n zachtst gezegd onhandig.
Lees verder onder de advertentie
Babyfoon
Omdat deze BN’er tot geen enkele vorm van flexibiliteit in staat was, deed ik het toch. Het hele interview zat ik met samengeknepen billen naar de babyfoon te staren. De BN’er in kwestie vertelde over zijn worstelingen in het leven, zijn ergernissen over de wereld en de conflicten die hij met naasten had.
Lees verder onder de advertentie
Zwaar op de hand
Hij was openhartig over zijn jeugdtrauma’s en hoe die hem nog steeds achtervolgen. “Maar verder ben ik niet zwaar op de hand hoor”, zei hij. Ik lachte hard. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar dat was niet zo. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Hij was bloedserieus.
Verkeerde been
Rosie werd pas na het interview wakker. Daar was ik erg blij mee. Rosie was iets minder blij, ze stapte met haar verkeerde spekkige dreumesbeentje uit bed. De rest van de middag kon ik niks goed doen. Als ik haar koekje niet uit de verpakking haalde, werd ze woest, en als ik het wel deed, werd ze ook woest, want dan had ze het zelf willen doen. “Maar verder ben je niet zwaar op de hand hoor”, zei ik. Ze lachte niet, ze was bloedserieus.
Soms denk je echt overal over na als je een naam voor je kind kiest. Betekenis, klank, afkortingen… Maar dat internationale aspect schiet er nog weleens bij in. Bij Senna in ieder geval wel. Haar familie kon niet geloven dat ze haar baby echt zo’n opmerkelijke naam had gegeven.
Suzan & Freek hebben een emotionele update gedeeld op Instagram die veel volgers diep heeft geraakt. In een open en liefdevol bericht vertellen ze over de moeilijke tijd die ze doormaken, én over het nieuwe leven dat eraan komt: “Met de zwangerschap gaat het gelukkig goed.”
Er zijn van die buren waar je koffie mee drinkt, elkaars planten water geeft en samen de straat BBQ organiseert. En dan zijn er de andere buren. Die klagen over blaadjes in hun tuin. Of voorbijlopende mensen. Of, zoals in Emma’s geval, over kinderen die bellen blazen.
Voormalig profvoetbalster Anouk Hoogendijk (40) houdt zielsveel van haar zoontjes Sonny (4) en Jip (2). Maar als je haar vraagt of er nog een derde kindje komt, is ze resoluut: “Dat overleven we niet.” In een openhartig interview met Helden Magazine vertelt Anouk over de mooie, maar ook zware kanten van het moederschap.
Hoe krijgen die kleine mormels dat toch voor elkaar, dat ze maximaal effect weten te sorteren wanneer hun moeder drie seconden de kamer uit is. Anouk weet er het fijne van, haar woonkamer stond ineen vol met buren.