Ik interview BN’ers voor mijn werk. Dat zijn vaak hele leuke mensen, alleen trekken ze zich doorgaans niet zoveel van mijn werktijden aan. Lees: ze willen vaak op onmogelijke tijdstippen gebeld worden. Dat ik ook weleens een dag met mijn dochter ben en dan niet werk, daar hebben ze al helemaal geen boodschap aan.
Lees verder onder de advertentie
Nu was er weer een BN’er-meneer die absoluut alleen maar op woensdag kon bellen, de dag dat ik mijn met dochter ben. Ik besloot het telefonische interview dan maar tijdens mijn dochters dutje te doen. Eigenlijk gaat dat enorm tegen mijn principes in. Je moet namelijk helemaal niks tijdens de dutjes van je kind willen doen. Die dutjes staan er namelijk om bekend dat ze op elk willekeurig moment afgelopen kunnen zijn. Als er op dat moment precies een BN’er zijn diepste zielenroerselen over je aan het uitstorten is, is dat op z’n zachtst gezegd onhandig.
Lees verder onder de advertentie
Babyfoon
Omdat deze BN’er tot geen enkele vorm van flexibiliteit in staat was, deed ik het toch. Het hele interview zat ik met samengeknepen billen naar de babyfoon te staren. De BN’er in kwestie vertelde over zijn worstelingen in het leven, zijn ergernissen over de wereld en de conflicten die hij met naasten had.
Lees verder onder de advertentie
Zwaar op de hand
Hij was openhartig over zijn jeugdtrauma’s en hoe die hem nog steeds achtervolgen. “Maar verder ben ik niet zwaar op de hand hoor”, zei hij. Ik lachte hard. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar dat was niet zo. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Hij was bloedserieus.
Verkeerde been
Rosie werd pas na het interview wakker. Daar was ik erg blij mee. Rosie was iets minder blij, ze stapte met haar verkeerde spekkige dreumesbeentje uit bed. De rest van de middag kon ik niks goed doen. Als ik haar koekje niet uit de verpakking haalde, werd ze woest, en als ik het wel deed, werd ze ook woest, want dan had ze het zelf willen doen. “Maar verder ben je niet zwaar op de hand hoor”, zei ik. Ze lachte niet, ze was bloedserieus.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
De hoogzwangere Anouk Maas (38) heeft zich op Instagram uitgesproken over een opvallende ervaring tijdens een concertbezoek. Ze was verbaasde zich over het gedrag van haar medebezoekers.