Ik interview BN’ers voor mijn werk. Dat zijn vaak hele leuke mensen, alleen trekken ze zich doorgaans niet zoveel van mijn werktijden aan. Lees: ze willen vaak op onmogelijke tijdstippen gebeld worden. Dat ik ook weleens een dag met mijn dochter ben en dan niet werk, daar hebben ze al helemaal geen boodschap aan.
Lees verder onder de advertentie
Nu was er weer een BN’er-meneer die absoluut alleen maar op woensdag kon bellen, de dag dat ik mijn met dochter ben. Ik besloot het telefonische interview dan maar tijdens mijn dochters dutje te doen. Eigenlijk gaat dat enorm tegen mijn principes in. Je moet namelijk helemaal niks tijdens de dutjes van je kind willen doen. Die dutjes staan er namelijk om bekend dat ze op elk willekeurig moment afgelopen kunnen zijn. Als er op dat moment precies een BN’er zijn diepste zielenroerselen over je aan het uitstorten is, is dat op z’n zachtst gezegd onhandig.
Lees verder onder de advertentie
Babyfoon
Omdat deze BN’er tot geen enkele vorm van flexibiliteit in staat was, deed ik het toch. Het hele interview zat ik met samengeknepen billen naar de babyfoon te staren. De BN’er in kwestie vertelde over zijn worstelingen in het leven, zijn ergernissen over de wereld en de conflicten die hij met naasten had.
Lees verder onder de advertentie
Zwaar op de hand
Hij was openhartig over zijn jeugdtrauma’s en hoe die hem nog steeds achtervolgen. “Maar verder ben ik niet zwaar op de hand hoor”, zei hij. Ik lachte hard. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar dat was niet zo. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Hij was bloedserieus.
Verkeerde been
Rosie werd pas na het interview wakker. Daar was ik erg blij mee. Rosie was iets minder blij, ze stapte met haar verkeerde spekkige dreumesbeentje uit bed. De rest van de middag kon ik niks goed doen. Als ik haar koekje niet uit de verpakking haalde, werd ze woest, en als ik het wel deed, werd ze ook woest, want dan had ze het zelf willen doen. “Maar verder ben je niet zwaar op de hand hoor”, zei ik. Ze lachte niet, ze was bloedserieus.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Astma bij kinderen is dus veel meer dan ‘pech in de familie’. Uit een grote studie van het Emma Kinderziekenhuis van Amsterdam UMC blijkt namelijk dat ook je woonplek en thuissituatie een flinke vinger in de pap hebben. Zo wonen kinderen met ernstig astma vaker in een huurhuis, groeien ze op in gezinnen met een […]