Fotografie: Paulien van Beusekom
Als ouder doe je veel voor je kinderen. Je zit urenlang op een hard bankje in een speeltuin, omdat zij zevenhonderd keer van de glijbaan willen. Of je bezoekt een zogenoemd krijspaleis of een benauwd binnenzwembad, omdat zij daar zo gelukkig van worden.
Helaas eindigen dit soort tripjes zelden in loftrompetten en uitingen van dankbaarheid. Nee, vaker zit je achterbank vol met jankende kinderen, omdat ze niet weg willen.
Zo gingen wij laatst naar zo’n tropisch zwemparadijs. Het was baby- en peuterochtend. Dit maakte de boel iets dragelijker. Lees: het is doorgaans iets minder druk en lawaaierig op dit soort ochtenden. Ook is de kans dat je kind omver wordt gebeukt door een groep grotere kinderen aanzienlijk kleiner als er geen grotere kinderen zijn. Dat vindt deze panische moeder heel prettig.
Een nadeel: op een gegeven moment is de baby- en peuterochtend voorbij. Dan is het tijd om te vertrekken. Mijn dochter was het hier niet mee eens. Maar liefst drie uur lang gingen we met haar van veel te krappe kinderglijbanen en zaten we in het peuterbadje allerlei waterstralen van allerlei kanten te incasseren. Toch was het niet genoeg. Ze wilde niet weg.
Zo kregen wij het dankbare genoegen om ons krijsende kind het zwembad uit te trekken, ons krijsende kind af te drogen en aan te kleden, ons krijsende kind in de auto te zetten en een hele rit naar huis met ons krijsende kind te spenderen. Het leek wel alsof we een ochtendje naar een martelkamer waren geweest in plaats van naar een tropisch zwembad, voor háár.
Nieuw was het niet. Sterker nog: de laatste tijd gaat het altijd zo. Na een uurtje speeltuin of kinderboerderij zit er steevast een huilend kind achterop mijn fiets. Ook na het krijspaleis, de dierentuin of een gezellig verjaardagspartijtje wordt mijn dochter woest als we moeten vertrekken. Over het ouderschap zegt men altijd dat je er zoveel voor terug krijgt. Ja ja, je krijgt er zoveel voor terug, alleen NOOIT op de terugweg.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”