Fotografie: Paulien van Beusekom
Net als de halve wereld heb ik deze week het laatste seizoen van Squid Game gekeken. Ik vond het allemaal leuk en aardig, totdat er een baby in het spel kwam.
Squid Game is natuurlijk eigenlijk een verschrikkelijke serie. In een reeks van drie seizoenen zie je als kijker een stuk of 900 mensen de pijp uit gaan. Bijvoorbeeld omdat ze van een grote hoogte naar beneden pletteren tijdens het touwtje springen, touwtrekken of omdat ze door een glazen plaat heen pleuren. Of omdat ze worden neergeknald nadat ze niet snel genoeg een parapluutje uit een suikerkoekje hebben gelikt (sommige spellen laten zich moeilijk uitleggen).
Gek genoeg kon ik dit met mijn zieke geest allemaal prima verdragen. Tot er in het laatste seizoen een baby in het spel kwam. Toen vond ik het allemaal niet leuk meer. Blijkbaar trek ik bij baby’s de grens.
Deze baby kwam in het spel terecht doordat haar zwangere moeder aan het spel meedeed en ze -patsboem- ineens ter wereld kwam. Ik heb sterk het vermoeden dat Squid Game door een man is geschreven. Het gebeurde namelijk allemaal in een spel van 30 minuten (iets met verstoppertje). Tegen het einde van het spel braken de vliezen van de moeder en een paar minuten later was de baby er. Ik ben op zich wel bekend met snelle bevallingen, maar dit vond ik een tikkeltje onrealistisch.
De moeder in kwestie ging tijdens het volgende spel de pijp uit. Ze vertoonde geen enkel spoor van nabloedingen of lekkende tieten (je weet wel, omdat ze net een baby had gekregen) maar had wel een zere enkel en daardoor kon ze niet goed touwtje springen.
Met het verlies van haar moeder verloor de baby ook haar voornaamste voedingsbron. De rest van het seizoen kreeg de baby welgeteld één flesje. Nóg onrealistischer is dat de baby nooit huilde. Terwijl ze -gezien de karige flesjes situatie- toch best honger zou moeten hebben.
Ik zag de ene na de andere speler op afschuwelijke wijze sneuvelen, maar ik zat me vooral erg druk te maken over de onrealistische gedragingen van deze pasgeboren baby. Toen de baby dreigde te pletter te vallen, stond het zweet me pas echt goed op de bovenlip. Iets wat me bij al die andere 900 spelers nog niet was overkomen.
Gelukkig voor mij won de baby het laatste spel. Ook vrij onrealistisch, want ze speelde een duw-elkaar-van-grote-hoogte-naar-beneden-spel met acht volwassen mannen, maar dit keer kon ik de ongeloofwaardigheid waarderen. De maker van Squid Game is vermoedelijk mannelijk en heeft een voorliefde voor personages te pletter laten vallen, maar één ding heeft hij goed begrepen: bij baby’s trekken kijkers de grens.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Het overkomt de veel ouders: je kind groeit op, vliegt uit… en vervolgens hoor je amper nog iets. Appjes blijven onbeantwoord, telefoontjes gaan naar voicemail en familiefeestjes worden ‘vergeten’. Wat is er gebeurd? Waar is het mis gegaan?
Babynieuws! Iris Rulkens, bekend van haar steengoede imitaties, is bevallen van haar eerste kindje. Dat meldt de kersverse moeder op Instagram.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Douchen op de camping met een peuter is bepaald geen wellnesservaring. Je sjouwt met slippers, washandjes, muntjes, shampoo die altijd óf op is óf in je tas lekt en niet te vergeten een kind dat alle kanten op gaat behalve de goede.
Kinderen krijgen is één ding, zorgen dat ze elkaar niet de hele dag in de haren vliegen is iets heel anders. Je kunt ze niet dwingen om elkaars beste vrienden te worden, maar stiekem hoop je dat natuurlijk ergens wel. Goed nieuws: uit onderzoek blijkt dat je als ouder best wat kunt doen om die […]
Ah kamperen: zorgeloos genieten van het vrije leven. Als je tenminste de hoosbuien, sanitaire ongemakken en het feit dat je buren álles van je weten op de koop toe neemt.