Fotografie: Paulien van Beusekom
De geboorte van een baby is vaak een heel emotioneel moment. Met een moeder die haar kind na die allerlaatste verlossende perswee aanpakt en daarbij in huilen uitbarst. Omdat ze opgelucht is en overspoeld wordt door liefde. Tja… zo ging het bij mij niet.
Mijn thuisbevalling eindigde in een weeënstorm en de waarheid is dat ik totaal van de wereld was op het moment dat mijn dochter het geboortekanaal verliet. Waar bij mijn vriend wél allerlei emoties vrijkwamen toen ons kind ter wereld kwam, lag ik er als een dooie bij. Op de foto’s van het beruchte moment sta ik dan ook… als een dooie.
Ik had verwacht dat ik gelijk naar haar zou kijken als ze op mijn borst gelegd zou worden. Naar haar neusje, oogjes en handjes. Dat ik haar zou knuffelen. En dat ik zou huilen dus, maar niets van dat alles gebeurde. Ik lag als een lappenpop op bed en terwijl mijn kind op mijn borst werd gelegd, deed ik helemaal niks.
Dat schijnt dus verder vrij normaal te zijn, dat je na een weeënstorm eventjes niet aanspreekbaar bent. Omdat het nogal intens is en zo. Beetje jammer alleen dat er daardoor een vrij belangrijk moment in je leven aan je voorbij gaat. Die uitblijvende tranen heb ik trouwens wel ingehaald. Ontzettend ingehaald.
Kraamtranen, misschien ken je ze wel. Tot drie dagen na je bevalling voel je je emotioneel heel stabiel en daarna stort je als een kaartenhuis in elkaar. Je kunt het vergelijken met het feit dat je negen maanden lang niet ongesteld wordt tijdens je zwangerschap. Joepie, wat fijn! Tot je beseft dat je dat allemaal dubbel en dwars inhaalt tijdens de zes weken na je bevalling, waarin je stolsels ter grootte van pingpongballen kunt verliezen en enorme kraammatrassen nodig hebt om al het bloed op te vangen. Net als al het bloedverlies haal je dat traanverlies ook in.
Vanaf dag drie huilde ik ineens om alles. Omdat ik mijn dochter zo lief vond en haar kleertjes zo schattig. Omdat ik werk had en daar ooit weer naartoe moest en me daar nu al schuldig over voelde. Omdat de kraamhulp ooit weg zou gaan en ik dat niet aan zou kunnen. Omdat de kat bij de baby ging zitten en ik dat een heel ontroerend beeld vond. Omdat het me niet gelukt was binnen één dag alle adressen op de enveloppen van de geboortekaartjes te schrijven.
Soms poogde ik iets van make-up op mijn gezicht te smeren als er kraamvisite onderweg was, maar dat jankte ik er binnen één seconde weer vanaf. Ik jankte en ik jankte en ik jankte en ik jankte. Ik gaf er ook continu disclaimers bij. ‘Maar ik ben wel echt blij hoor, ook al lijkt het niet zo’, riep ik dan. En: ‘Ik vond het wel leuk dat je er was hoor’, tegen mijn kraamvisite. Misschien moet ik dat ook in mijn dochters fotoboek schrijven bij de foto’s van de bevalling: ‘Ik vond het wel leuk dat je er was hoor.’
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merk dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Marlies (34), moeder van twee dochters van vijf en drie jaar. Ze merkt dat haar schoonmoeder haar oudste kleindochter duidelijk voortrekt en dat begint pijn te doen.
We willen allemaal dat onze kinderen gelukkig, gezond, veilig en een béétje succesvol worden. En oké, als ze toevallig miljardair worden, zeggen we daar ook geen nee tegen, toch? Kinderen met deze voornamen hebben dan ook de grootste kans om stinkend rijk te worden.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]