De geboorte van een baby is vaak een heel emotioneel moment. Met een moeder die haar kind na die allerlaatste verlossende perswee aanpakt en daarbij in huilen uitbarst. Omdat ze opgelucht is en overspoeld wordt door liefde. Tja… zo ging het bij mij niet.
Lees verder onder de advertentie
Mijn thuisbevalling eindigde in een weeënstorm en de waarheid is dat ik totaal van de wereld was op het moment dat mijn dochter het geboortekanaal verliet. Waar bij mijn vriend wél allerlei emoties vrijkwamen toen ons kind ter wereld kwam, lag ik er als een dooie bij. Op de foto’s van het beruchte moment sta ik dan ook… als een dooie.
Lees verder onder de advertentie
Lappenpop
Ik had verwacht dat ik gelijk naar haar zou kijken als ze op mijn borst gelegd zou worden. Naar haar neusje, oogjes en handjes. Dat ik haar zou knuffelen. En dat ik zou huilen dus, maar niets van dat alles gebeurde. Ik lag als een lappenpop op bed en terwijl mijn kind op mijn borst werd gelegd, deed ik helemaal niks.
Lees verder onder de advertentie
Ingehaald
Dat schijnt dus verder vrij normaal te zijn, dat je na een weeënstorm eventjes niet aanspreekbaar bent. Omdat het nogal intens is en zo. Beetje jammer alleen dat er daardoor een vrij belangrijk moment in je leven aan je voorbij gaat. Die uitblijvende tranen heb ik trouwens wel ingehaald. Ontzettend ingehaald.
Lees verder onder de advertentie
Kraamtranen
Kraamtranen, misschien ken je ze wel. Tot drie dagen na je bevalling voel je je emotioneel heel stabiel en daarna stort je als een kaartenhuis in elkaar. Je kunt het vergelijken met het feit dat je negen maanden lang niet ongesteld wordt tijdens je zwangerschap. Joepie, wat fijn! Tot je beseft dat je dat allemaal dubbel en dwars inhaalt tijdens de zes weken na je bevalling, waarin je stolsels ter grootte van pingpongballen kunt verliezen en enorme kraammatrassen nodig hebt om al het bloed op te vangen. Net als al het bloedverlies haal je dat traanverlies ook in.
Lees verder onder de advertentie
De sluizen gingen open
Vanaf dag drie huilde ik ineens om alles. Omdat ik mijn dochter zo lief vond en haar kleertjes zo schattig. Omdat ik werk had en daar ooit weer naartoe moest en me daar nu al schuldig over voelde. Omdat de kraamhulp ooit weg zou gaan en ik dat niet aan zou kunnen. Omdat de kat bij de baby ging zitten en ik dat een heel ontroerend beeld vond. Omdat het me niet gelukt was binnen één dag alle adressen op de enveloppen van de geboortekaartjes te schrijven.
Lees verder onder de advertentie
Disclaimers
Soms poogde ik iets van make-up op mijn gezicht te smeren als er kraamvisite onderweg was, maar dat jankte ik er binnen één seconde weer vanaf. Ik jankte en ik jankte en ik jankte en ik jankte. Ik gaf er ook continu disclaimers bij. ‘Maar ik ben wel echt blij hoor, ook al lijkt het niet zo’, riep ik dan. En: ‘Ik vond het wel leuk dat je er was hoor’, tegen mijn kraamvisite. Misschien moet ik dat ook in mijn dochters fotoboek schrijven bij de foto’s van de bevalling: ‘Ik vond het wel leuk dat je er was hoor.’
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Maarten en Gerdine Blom uit Een Huis Vol vormen anno 2025 al achttien jaar een stel. Met een groot gezin, drukke levens en ook moeilijke momenten lijkt dat misschien een uitdaging, maar toch weten ze hun relatie sterk en hecht te houden.