Fotografie: Paulien van Beusekom
Tegen het einde van mijn zwangerschap gaf ik mijzelf en mijn vriend op voor een heuse bevalcursus. Ik verheugde me vooral op het deel waarbij mijn vriend zou leren hoe hij mijn onderrug kon masseren tijdens de weeën. En waarbij dat zeer langdurig geoefend zou worden. Maar wat ik kreeg? Iets met ijsklontjes.
Oké, ze waren er wel: die massagetechnieken. De cursusjuf koos één zwangere vrijwilliger uit om de boel op te demonstreren. Ze deed allerlei dingen met doeken. De zwangere vrijwilliger ging steeds iets gelukkiger kijken. Ikzelf keek steeds iets zuurder, omdat ik baalde dat ik de zwangere vrijwilliger niet was. Het deel waarbij mijn partner de massagetechnieken op mij moest oefenen, kwam niet.
Toen kwamen de ijsklontjes. We moesten allemaal een paar van die kleine koude klootzakjes uit een emmer pakken en ellendig lang vasthouden. Eerst moesten we een gesloten vuist maken en veel kracht zetten, daarna moesten we de ijsklontjes slechts op onze handpalm laten rusten.
De boodschap: de kou van de ijsklontjes deed het meest pijn in de gespannen vuist. Zo moesten we bevallen ook zien. Als we tijdens het bevallen gespannen zouden zijn en gebalde vuisten zouden maken, zou het ook meer pijn doen. Of zoiets. Ik moet eerlijk zeggen dat de boodschap niet echt helemaal lekker is binnengekomen. Kouwe klauwen leiden nogal af. Ik vond de oefening sowieso nogal Arie Boomsma-achtig. Of Dave Roelvink-in-zijn-spirituele-periode-achtig.
We deden ook nog een wedstrijdje. Wie de ijsblokjes het langst vast kon houden, won. Ik was als eerste af. IJsblokjes leerden me dat ik geen doorzetter ben. Weet je wat het is, als hoogzwangere ervaar je nogal veel ongemak. Ik was niet bepaald tolerant jegens nog meer ongemak. Lees: rot op met je ijsblokjes. Bovendien wist ik allang dat ontspanning tijdens de bevalling heel belangrijk is. Daarom had ik besloten (al is dit nooit gebeurd) in een bad te willen bevallen. Geen ijsbad, wel te verstaan. Dat laat ik aan Dave Roelvink over.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Ben je uitgerekend in december? Wat is dan mooier dan een naam die perfect past bij deze gezellige feestmaand?