Fotografie: Paulien van Beusekom
Toen ik Rosie ging ophalen van de opvang kreeg ik plots een vriendenboekje in mijn handen gedrukt. Dat kind is net twee. Het was de bedoeling dat zij daar een bladzijde uit zou invullen. Dat bleek een uitdaging. Niet alleen omdat ze niet kan schrijven, maar ook omdat ze vrij matig in staat is tot gepaste antwoorden geven.
“Rosie, vertel maar, wat wil je later worden?” “NEE!”, riep Rosie. “Wat is je mooiste herinnering met dit meisje?” “NEE!” “Waar wil je ooit nog eens naartoe?” “NEE!” Ik kan niet anders zeggen: mijn dochter werkte echt waardeloos mee. Ik bedacht dus zelf maar iets. Je kunt nu wel raden welk vierletterwoord er achter de vraag ‘wie is je grootste held?’ staat. En nee, het is niet ‘papa’.
Dat vertellen ze je er niet bij als je een kind krijgt, dat je twee jaar na dato al vriendenboekjes moet gaan invullen. Sowieso heb ik bij de opvang al met allerlei zaken te maken waar ik dacht pas in de schooltijd mee te maken te krijgen. Dingen als traktaties, schoolfotografen (of nou ja, opvangfotografen dus) en verzoeken tot voorlezen.
Afgelopen kerst werd ik ineens verrast met een lijst. Een lijst voor het kerstontbijt. Ik werd geacht mijn naam in te vullen bij een van de moeilijke gerechten. Gevulde eitjes bijvoorbeeld. Mijn kind was anderhalf! En ja, ik beschouw gevulde eitjes als moeilijk gerecht. Mocht je nu de zeer voorbarige conclusie trekken dat ik geen keukenprinses ben, dan kan ik niets anders dan je gelijk geven.
Natuurlijk doe ik alles braaf. Traktaties maken, voorlezen, gevulde eitjes maken en driehonderd opvangfoto’s bestellen voor de familie en aanverwanten. O ja, en vriendenboekjes invullen, dat doe ik ook braaf. Dus liep ik een week later met mijn kind naar de opvang met een ingevuld boekje onder mijn arm.
En ook een fiets onder mijn arm. De fiets die mijn kind laatst voor haar verjaardag kreeg. Het blijkt namelijk zo te zijn dat peuters die roepen dat ze willen fietsen daadwerkelijk maar 1% van de tijd op hun fiets zitten. De andere 99% van de tijd draagt de moeder in kwestie de fiets. Nu ik dit weet, zie ik ze ineens overal lopen: moeders met fietsen onder hun arm. Maar ook dát vertellen ze je er niet bij als je een kind krijgt.
Tara (31) is moeder van dochtertje Rosie (2). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap‘ is nú te koop.
Op sociale media regent het reacties na de uitzending van Uit de Schulden. Veel kijkers begrijpen niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. “Een erfenis van 3000 euro en dan meteen alles opmaken? Dat is toch onbegrijpelijk”, is een veelgehoorde mening.
Bij het organiseren van dat leuke logeerpartijtje voor je (pre) puber had je vast niet verwacht dat je om zeven uur ’s ochtends wakker gebeld zou worden door de plaatselijke McDonald’s.
Bij het organiseren van dat leuke logeerpartijtje voor je (pre) puber had je vast niet verwacht dat je om zeven uur ’s ochtends wakker gebeld zou worden door de plaatselijke McDonald’s.
In een interview vertellen kersverse ouders Mart Hoogkamer en zijn vriendin Jennifer van Ooijen over het prille ouderschap én al over een tweede kindje.
Er zijn moeders die hun wasmand altijd leeg hebben, die op maandag het weekmenu klaar hebben en wiens aanrecht altijd blinkt. En dan heb je de moeders die het huishouden gewoon nooit helemaal onder controle krijgen.
Ouders van speelvriendjes leer je lang niet altijd kennen. Zeker niet in een grote stad, waar kinderen zelf hun weg vinden en vriendschappen sluiten op het schoolplein of in de buurt. Maar soms komt er een moment dat je toch contact moet leggen. En dan kan dat verrassender uitpakken dan je dacht. Zeker als iemand […]