‘Mijn humeur wordt ieder jaar weer behoorlijk op de proef gesteld tijdens deze klus’

Het is weer zover: de wintersport komt met rasse schreden dichterbij. Foeterend en met het zweet in mijn bilnaad kruip ik op zolder achter de nauwe schotten om alle skimeuk bij elkaar te zoeken. Ik worstel me als een slangenmens door dozen met kerstversiering, duik- en snorkelspullen, niet te tillen koffers en meerdere bakken met babykleertjes die inmiddels al niet meer passen.

Zoekt en gij zult vinden

Mijn humeur wordt ieder jaar weer behoorlijk op de proef gesteld tijdens deze ‘zoekt en gij zult vinden’-klus. Hoewel mijn man echt zijn stinkende best doet om de kledingstukken en accessoires na elke wintersport weer – volgens zijn eigen logica, dat dan weer wel – in meerdere afsluitbare bakken onder te brengen, blijft het een jaarlijks terugkerend gehannes om voor heel het gezin complete sets handschoenen, mutsen, skibroeken en helmen tevoorschijn te toveren.

“Het blijft het een jaarlijks terugkerend gehannes om voor heel het gezin complete sets tevoorschijn te toveren”

“Ik meen me toch echt te herinneren dat de thermoshirts in dezelfde bak zaten als de handschoenen”, mopper ik tegen mijn wederhelft als ik de skipully’s na minstens een kwartier zoeken nog niet heb gevonden. “Schat, nou ja, ik weet het niet helemaal zeker, het is ook alweer een jaar geleden”, reageert ie liefjes terwijl hij, duidelijk gelaten, alle spullen een voor een uit de bakken tilt die ik even daarvoor pontificaal voor zijn neus heb neergepoot.

Lees ook – ‘We gaan zo vaak als we kunnen op wintersport met onze camper’ >

Passen en meten

Oké, nog één keertje dan… ik ga weer door de knieën tussen de dakspanten. Met de zaklamp schijn ik door de kleine ruimte. Opeens valt er licht in een van de uiterste hoeken, en ja hoor, daar staat het kreng. Maar ik vrees dat ik eerst vier loodzware boxen op Tetris-achtige wijze zal moeten verschuiven en vervolgens moet opstapelen. Na veel duw- en sjorwerk heb ik de boosdoener eindelijk te pakken. Bingo, de pully’s zijn boven water!

“Bingo, ik heb ze eindelijk te pakken”

Met een verfomfaaid hoofd, een gesneuvelde nagel en een kapotte trui die aan een uitstekende spijker is blijven hangen, wurm ik mij weer achter de schotten vandaan. Mijn man heeft in de tussentijd alle wintersportspullen uitgestald op de slaapbank. Nét als ik naar beneden wil gaan om mezelf te trakteren op een glas wijn, hoor ik achter me: “San, de kinderen moeten de kleding nog wél even passen…”

Dit artikel staat in Kek Mama 12-2022.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.