Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (7), Isé (4) en baby Amélie.
Lees verder onder de advertentie
Mijn botoxavontuur is ten einde. Ik hou het voor gezien. Zo’n drie jaar geleden liet ik na lang wikken en wegen het eerste prikkie in mijn frons zetten. Niet eens zozeer om van rimpeltjes áf te zijn, maar om ze vóór te zijn. Eerlijk is eerlijk, ik werd destijds sterk beïnvloed door alles wat er online over voorbijkwam. Ik raakte gefascineerd door knappe influencers en keek ademloos naar filmpjes op TikTok van cosmetisch artsen. Ja hoor, ik wist het zeker, zo’n trambaan tussen mijn wenkbrauwen: dat wilde ik niet.
Lees verder onder de advertentie
“Ja hoor, ik wist het zeker, zo’n trambaan tussen mijn wenkbrauwen: dat wilde ik niet”
De eerste keer draaide mijn botoxavontuur al op een fiasco uit; naïef als ik was – wist ik veel dat botox ook verkeerd kon gaan – kwam ik bij een tandarts terecht die wel even een spuitje in mijn voorhoofd zou jassen. Nou, dat heb ik geweten. Ik heb een maand rondgelopen met een hangend ooglid en ongelijke wenkbrauwen.
Toen ik eenmaal het juiste adresje had gevonden, begon ik de lol van botox in te zien. Lijntjes verdwenen als sneeuw voor de zon en mijn huid oogde gladder dan ooit. Zelfs mijn wederhelft was enthousiast: “Ik kan er wel aan wennen dat je niet meer boos kunt kijken, schat!”
“Het voelde onnatuurlijk om niet te kunnen fronsen wanneer ik tegen de zon in keek”
Terwijl hij er geintjes over maakte, vond ik dat juist een minpunt. Het voelde onnatuurlijk om niet te kunnen fronsen wanneer ik tegen de zon in keek of me aan het concentreren was. Evenmin kon ik wennen aan mijn gezicht op standje ‘frozen’ als ik aandachtig naar iemand zat te luisteren.
Toen ik zwanger raakte van de derde moest ik een botoxpauze inlassen. Het klinkt gek, maar juist omdat het toen een no-go was, kreeg ik na mijn bevalling een onbedwingbare behoefte om tóch weer een prikje te laten zetten. Dat was vier maanden geleden.
Lees verder onder de advertentie
De laatste keer
Nu ben ik dus op het punt beland dat mijn laatste botoxbehandeling is uitgewerkt. En ik moet eerlijk bekennen dat dat ongelofelijk bevrijdend voelt. Ik heb de expressie in mijn gezicht terug, mijn mimiek klopt weer met mijn emoties én mijn vent kan eindelijk weer aan mijn snuit zien dat ik ‘not amused’ ben als hij zijn onderbroeken heeft laten slingeren. Ik weet het nu écht heel zeker; voor mij geen botox meer.
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2023, verkrijgbaar in de winkel vanaf 3 januari.Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:*Goedkoper dan in de winkel*Lees elke maand als eerst Kek Mama*Gratis verzondenAbonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Samen onder de dekens kruipen, de dag nabespreken en lekker dicht tegen elkaar aan in slaap vallen: jarenlang hét romantische ideaalbeeld van samenwonen. Maar uit recent onderzoek blijkt dat de realiteit voor veel stellen anders is. Sterker nog: apart slapen is helemaal geen taboe meer. En dat is misschien wel beter voor je nachtrust én […]