Patrick van Rhijn (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn columns put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Er is een stil lijden in dit land en de oorzaak ervan vind ik walgelijk. In een week tijd vertelden twee vriendinnen me los van elkaar dat hun postnatale vrouwenlijven door hun partners thuis structureel worden beschimpt en beledigd, en hun zelfbeeld en zelfvertrouwen vertrapt en afgebroken met de meest doortrapte en smerige opmerkingen van juist diegene met wie ze ooit samen besloten aan een gezinnetje te beginnen. Van de ultieme liefde delen naar uitgejouwd en verketterd worden voor welke uitwerking het dragen van een of meer baby’s op je lichaam en je voorkomen hebben gehad. Hoeveel vrouwen overkomt dit en wat is er nodig voor een verandering in de gedachtewereld van ons mannen en vaders om die ultieme daad van opoffering en toewijding te belonen met waardering in plaats van afwijzing?
‘Gaat het wel met je?’ vroeg ik instinctief aan de oude schoolvriendin die ik tegenkwam op het terrasje in de grote stad. Ondanks de warmte zat ze weggedoken in een jurk vol bloemen die haar lijf van haar polsen en enkels tot haar hals bedekte. Amper huid te zien. Ze was druk met het voeren van en fruithapje aan haar twee peuters.
‘Het is 30 graden’, zei ik. ‘Heb jij het niet heel erg warm?’
‘Ik ben niet zo blij met mijn lijf sinds de bevalling, zeker 10 kilo aangekomen en ik heb overal strieae…’
‘Waarom zo streng voor jezelf?’ reageerde ik. ‘Moet je deze boefies nou zien, je ultieme daad van liefde. Dan is het toch juist heel mooi dat je lichaam veranderd is?’
‘Ik zou willen dat Jan-Willem zo dacht als jij…’
‘Want?’
‘Die maakt constant opmerkingen. Soms grote dan weer kleine. Mijn kamerolifantje, zegt-ie vaak. Maar ook Ga jij eens heel snel aan de lijn, Ik wil mijn aantrekkelijke vriendin terug en van de week zei hij Als je wilt dat ik nog geil van je word zou ik niet te lang wachten met een abonnementje op de sportschool.
‘Ondanks de warmte zat ze weggedoken in een jurk die haar lijf van haar polsen en enkels tot haar hals bedekte.’
De andere vriendin kwam ik tegen op het schoolplein van een van mijn kids. Ook zij had ruimvallende kleding en straalde in alles een gebrek aan zelfwaardering uit. Toen we wat stonden te kletsen kwam al snel het hoge woord eruit.
‘Sinds ik de eerste van onze drie kinderen baarde, zegt Pieter elke week wel een paar keer dat hij het niet meer op me kan,’ zei ze zachtjes. ‘Dat hij me veel te dik vindt, dat mijn huid hem afstoot en de huidplooien na de zwangerschap hem doen walgen. Daar ben ik nogal onzeker van geworden. Dan wijst hij naar mijn buik en bovenbenen die inderdaad niet meer zo strak zijn als vroeger en dan zegt hij dingen als Als ik al die strepen zie krijg ik ‘m niet hard.’ En na de geboorte van de derde zei hij: ‘Schat, toen we onze dochter maakten kon ik alleen een orgasme krijgen door aan mijn ex te denken!’
“Pieter zegt elke week wel een paar keer dat hij het niet meer op me kan,’ zei ze zachtjes.’
En hij heeft het er zelfs met zijn vrienden over. Ik durf geen mens meer onder ogen te komen, heb het gevoel dat iedereen vol afgrijzen naar me kijkt. Laatst stonden we op een feestje, met veel moeite had ik oppas geregeld. Eindelijk weer even een avondje met elkaar. Een van zijn vrienden kwam naar me toe. Ik begrijp het wel dat Pieter het niet meer op jou kan, hoor. Wanneer ga je weer eens iets aan je lijf doen? en zijn zus die daar ook was zei zogenaamd goedbedoeld: ‘Meid… jij verdient iemand die het wél op jou kan.’
Hoofdschuddend hoorde ik het aan. Hoe kan het dat wij mannen die ultieme daad van liefde, opoffering en toewijding van onze vrouwen aan het krijgen van notabene onze kinderen zo waanzinnig onderwaarderen? Wat missen we in het opvoeden van onze jongens, waar programmeren we ze zo scheef dat ze het mooie van al die vrouwelijke lijnen niet meer zien? Onze vrouwen, onze oermoeders verdienen het dat we ze vieren. Ik ben echt geen heilig boontje, maar zo moeilijk is die omgedachte toch niet?
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.