Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Al die regeltjes hier in Nederland. Ik word er steeds vaker doodziek van. Op tijd op je werk of school moeten zijn omdat er anders iemand op je begint te zeiken, 30 km in de bebouwde kom, mijn hond (de allerzachtaardigste viervoeter die beter luistert los dan aangelijnd) verplicht aan de riem. Laatst viel mijn mobieltje van zijn magneethouder, ik raapte hem op om hem terug te doen en ja hoor. Oom agent had me gezien en slingerde me maar wat graag op de bon. 430 euro ofzo. Dit land is ziek.
Ik kijk naar mijn kinderen en ik wens ze een toekomst in vrijheid. Ze worstelen met school en het slaafse systeem daar. Twee keer te laat? Een mail naar hun ouders. Hij laat een figuurlijk scheetje in de klas? Hopla, ze hangen aan de lijn om me op de hoogte te brengen. Het is in mijn ogen juist hartstikke gezond om niet als een schaapje of slaafje overal te gehoorzamen en duidelijk je eigen conclusies te trekken en daarnaar te handelen. Zolang je niemand tot last bent of schade berokkent natuurlijk. Ik moedig ze graag aan om ook eens te spijbelen als ze geen zin hebben, en briefjes schrijven om hen daarmee uit de wind te houden, het was nog niet nodig (tralalaaa), maar ik zou het zo doen.
Nu is ons schoolsysteem er vanaf de basisschool op gericht om iedereen op te leiden tot brave gehoorzame werkers en soldaten. Allemaal braaf gehoorzamen en doen wat je gezegd wordt. Ja en amen. De groeten. Waar is de individuele afstelling en de talentontwikkeling? Waar is de ruimte voor echte vrijheid?
Waar is de individuele afstelling en de talentontwikkeling? Waar is de ruimte voor echte vrijheid?
Er zijn 100.000 wegen die naar een fijne toekomst leiden. Natuurlijk is het goed dat er mensen zijn die studeren, die leren om anderen te helpen, maar het is ook belangrijk dat mensen zelf leren denken en dan doen wat goed voor hen voelt. Niet 50 jaar lang leven van weekend naar weekend of van 9 naar 5 omdat je dat weer naar huis mag. Met liefde herhaal ik tegen de kids hier: Zorg dat je gelukkig bent met wat je doet iedere dag. Natuurlijk zijn er tegenslagen, natuurlijk moet je weleens iets doen dat niet leuk is of pijnlijk is. Daar groei je van, maar laat je werk in dienst staan van je leven en niet je leven in dienst van je werk. Je leeft maar een keer, maak er iets moois van vol liefde en zelfliefde.
Nederland is een groot moetfestival; je móét naar school – van 9 tot 16 uur zelfs hier, je móét werken, je móét dokken en alles wordt duurder en duurder en duurder. Ik was laatst op vakantie in het buitenland en daar liep ik naar buiten met twee volle boodschappentassen voor 40 euro in totaal, de benzine was er 1,15 euro per liter. Hier loop ik door de supermarkt en zie flessen olijfolie voor 12 euro per liter en een pint ijs voor 8 euro. Doe even normaal. Hoe lang laten we ons hier met z’n allen nog in de maling nemen? Is dit het leven dat ik mijn kinderen gun? Ik dacht het niet. Liefde mag de leiding nemen en niet de angst en dwang die nu overal heerst.
Patrick verbaasde zich eerder over ouders die hun kinderen in zwemkleding op het internet zetten. Lees die column hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
