Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De feestdagen zijn voorbij. Thank god, die gemaakte gezelligheid en al dat eten eten eten, haalt niet het beste in mij boven. Er zit namelijk geen rem op mij. Ik eet gewoon door. Alles voor de gezelligheid. Tot nu. Ik zat er al een tijdje tegenaan te hikken, maar ik heb de suiker eruit gegooid. Gisteren. Klaar met al die gore snoepjes, de weerzinwekkende ijsjes, die smerige koekjes, dat misselijkmakende fastfood en al die andere troep die hier regelmatig voorbijkwam in huis. Blegh!
Steeds meer ging het me tegenstaan. Maar ok, het moet een verslaving zijn, want onderweg naar de winkel kon ik denken ‘ik koop géén koekjes’ en verdraaid, onderweg naar huis zaten er toch weer twee pakken in mijn tas. En die waren dan nog diezelfde avond op, want ook de kids zijn echte snoepkonten.
Maar voor hen, en voor mijn eigen gezondheid gooi ik al die zooi eruit. Nu. Cold turkey. En ik weet wel dat veel goede voornemens al snel sneuvelen, en dat mensen om me heen er niet zoveel vertrouwen in hebben, maar dit voelt anders.
Ik weet
wel dat veel goede voornemens al snel sneuvelen, en dat mensen om me heen er niet zoveel vertrouwen in hebben, maar dit voelt anders
Al jarenlang probeer ik de kids bij te brengen dat fruit en groente goed voor hen zijn, maar zelden pakken ze uit zichzelf het pakje frambozen of de avocado die ik ook altijd wel in huis haal. Altijd was er wel een zak chips of een gevulde koek te vinden in de keuken die de aandacht wist te trekken. Tot nu dus.
De kids sputteren behoorlijk tegen. ‘Ja dahag!’ riep mijn dochter toen ik haar over mijn goede voornemen vertelde. ‘Daar doe ik echt niet aan mee. Ik koop van mijn eigen geld wel wat lekkers.’ Mijn zoon zat net op wat van die tumtummetjes te kauwen die hij van zijn zakgeld had gehaald en ging gewoon door met eten. Zijn blik zei genoeg. Dat wordt een flinke kluif.
En ik weet ook wel dat ik bij hen voor resultaat een beetje mee moet veren. Dus niet keihard verbieden, maar fijne alternatieven aanbieden zoals daar zijn… nou ja… eh… wortels. Of druiven. Of… (shit, waar is die emoticon die vertwijfeld omhoog kijkt als je hem nodig hebt??) Maar ik denk dat ik hen ga belonen; positief benaderen. Bij vijf dagen zonder snoep eten mogen ze een ijsje en bij een maand een all you can eat sushi-avond of het wereldrestaurant ofzo. Want daar zijn ze gek op en dan vooral op de zoete toetjes.
De grootste uitdaging wordt om mijn poot stijf te houden. Iedereen heeft zijn zwakke momenten. Ik
zit niet lekker in mijn vel, heb stress of ben hongerig en voor ik het weet heb ik uit gewoonte een bokkenpoot in mijn mond gestopt.
Om te beginnen ga ik elke dag gewoon nog langer lopen met ons hondje. Stappen tellen. Meer sporten. Een leven zonder suiker, of met minimale hoeveelheden geeft me zeker weten een fitter en fijner gevoel. Nu nog volhouden. Appeltje eitje (die ene emoticon).
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
